کارگاه های سفالگری دوره لپویی در حوضه رود کر

حوضه رود کر در دشت مرودشت به دلیل شرایط خاص زیست محیطی، طی دوره های مختلف تاریخی و پیش از تاریخی همواره خاستگاه جوامع انسانی بوده است. در این راستا، این حوضه مورد توجه باستان شناسان بوده و تاکنون بررسی ها و کاوش های فراوانی در این منطقه انجام گرفته است. ویلیام سامنر یکی از باستان شناسانی بوده، که دشت مرودشت را مورد بررسی باستان شناسی قرار داده است. سامنر دوره های مختلف فرهنگی، از پارینه سنگی تا اسلامی را شناسایی نمود. طی این بررسیها یکی از دوره های فرهنگی که معرفی شده، و شیوه الگوی استقراری آن تهیه گردیده، دوره لپویی است که مقارن با اواخر دوره مس و سنگ است، و تاریخی طی نیمه اول هزاره چهارم قبل از میلاد را در بر می گیرد. با توجه به بررسی های باستان شناختی، 101 محوطه متعلق به دوره لپویی در حوضه رود گر شناسایی گردیده، که از این بین، با توجه به مواد فرهنگی سطحی بدست آمده، سه محوطه شواهد جوش کوره در تراکم بسیار بالا را نشان میدهد. این شواهد، حکایت از فعالیت صنعتی (سفالگری) را در این محوطه ها دارد. همچنین در حوضه رود گر طی بررسی روشمند تپه لپویی، معادنی از خاک قرمز شناسایی شد. نتایج مطالعات نشانگر این است که تولید حداقل بخشی از سفال دوره لپویی در منطقه جنوب غرب رود گر، در نزدیکی روستای امروزی شیخ عبود و کوشک هزار بیضا، در محوطه تپه گندعلی و دو محوطه دیگر انجام می گرفته و نهایتا به مناطق دیگر توزیع می شده است. در این نوشتار به صورت مفصل به این محوطه ها و نیز معادن خاک قرمز پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

دوره لپویی ، کارگاه های سفالگری ، حوضه رود گر ، جوش کوره ، معادن خاک قرمز