استفاده از شاخص واژگانی برای اشکال سفالینه های پیاله، چمانه و ساتگنی

زبان با توجه به تاثیر بسزایی که در انتقال مفاهیم دارد نقشی کلیدی در زمینه بیان مطالب علمی ایفا می کند. باتوجه به عمده یافته های بدست آمده از کاوش های باستان شناسی ،طیف گسترده ای از ظروف را می بینیم که بیشتر از جنس سفال، فلز و آبگینه می باشد، در نتیجه پرداختن به ابعاد مختلف آن می تواند حائز اهمیت باشد. با توجه به خلا موجود واژگانی در زمینه ظروف به دست آمده که آنها را از حیث حجم،فرم و جنس توصیف کند ؛لذا برای بیان گزارشی در این زمینه نیازمند وجود تصاویر و داشتن داده هایی ازخصوصیات ظاهری برای تصور بهتر از شکل و کاربرد ظروف هستیم. متاسفانه در گزارشات باستان شناسی در زمینه نام گزاری ظروف ،سلیقه ای برخورد شده است و منابع ادبی و بارمعنایی نام ها در نظر گرفته نشده است؛ لذا نیازمند راهکاری برای هماهنگ کردن و موظف کردن پژوهشگران به لحاظ اطلاق ظروف براساس متون ادبی هستیم. در این مقاله سعی بر آن است قدمی در این جهت برای نام گزینی ظروف سفالین برداشته شود. سفال بهعنوان یکی از دست ساخته های بشر که از دیرباز مورد استفاده بوده است،دارای اهمیت است. از مسائل مهم در ساخت ظروف، علاوه بر کاربرد، نام آنها و طبعا ارتباط نام هر یک از ظروف با کارکرد و کاربردشان است که این نامها بر اساس ظاهر، کاربرد و نوع استفاده باهم تفاوت دارند. لذا باتوجه به تعاریف واژگان در لغتنامه ها، طبقه بندی و تعیین نام هر یک از ظروف مورد پژوهش صورت گرفت برای تحلیل هرچه بهتر و دقیق تر اشکال سفالینه با تکیه بر تعاریفی که در لغتنامه ها آمده و اسامیای که در آثار نویسندگان و شاعران ذکرشده اقدام به تقسیم بندی گردید. از ظروفی چون پیاله، چمانه و ساتگنی به صراحت در لغتنامه ها برای میگساری یاد شده است.

کلیدواژه ها:

سفال ، پیاله ، چمانه ، ساتگنی