بررسی روش های تداخل سنجی نوری

تداخل سنجی تکنیکی برای دستیابی به برخی اطلاعات در مورد نور یا محیط بر پایه پدیده ی تداخل است. در این روش با ترکیب چند موج و بررسی طرح تداخلی آنها، اطلاعات مورد نظر استخراج میشود، از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی روش های تداخل سنجی نوری در زمینه های مختلف می باشد . روش انجام تحقیق مروری می باشد ، نتایج بدست آمده از مقاله حاضر بیانگر مزیت روش تداخل سنجی تمام نگاری دیجیتال با نوردهی دوگانه برای محاسبه توزیع دز جذبی بیانگر مزیت چشم گیر روش تداخل سنجی تمام نگاری دیجیتال با نور دهی دوگانه در تبدیل طرح دز جذبی به طرح نوارهای تداخلی ای دارد که امکان مشاهده و پایش آنها ، هم زمان با فرآیند تابش دهی وجود دارد. روش به دست آوردن نواحی هم دز و منحنی دز-عمق، که برای طراحی فرآیند درمان و پایش میزان دز جذب شده مورد نیاز هستند، با استفاده از این روش میتوان میزان دز جذبی توسط تابش های مختلف در محیط های دیگر را نیز به دست آورده و برای کنترل حد بیشینه مجاز دز جذبی در شرایط عملی به کار گرفت. همچنین روش خودکار برای اندازه گیری صافی سطح قطعات نوری در تداخل سنجی برای اندازه گیری صافی سطح قطعات نوری مناسب است. با توجه به آنکه این روش با شناسایی خودکار نوارهای تداخلی، مقدار صافی سطح را با میانگین گیری روی تعداد زیادی نوار محاسبه میکند، اندازه گیری از طریق آن دقیق تر و فاقد خطاهای انسانی در روش های معمول خواهد بود.همینطور روش تداخل سنجی لیزری جهت ارزیابی ترک های زیرسطحی در مواد مرکب پلیمری روشی نوینی جهت تخمین طول و عمق ترک زیرسطحی در صفحات کامپوزیتی پیشنهاد می شود. به این منظور، ابتدا برش نگاری دیجیتالی صفحه کامپوزیتی دارای ترک مدل و سپس با استفاده از آزمایش رابطه ای بین تعداد و تراکم هاله های تشکیل شده در برش نگاری دیجیتالی با طول و عمق ترک و نیروی آزمون برقرار می شود. که با استفاده از روابط می توان با اندازه گیری تعداد و تراکم هاله ها و با معلوم بودن نیروی ×آزمون، طول و عمق ترک را تخمین زد.

کلیدواژه ها:

تداخل سنجی ، قطعات نوری ، صفحات کامپوزیتی ، ترک ، هولوگرافی