تاثیر ابزارهای مختلف خاکورزی بر پایداری ساختمان خاک

خاکورزی یکی از عملیات های مهم زراعی بوده که ویژگی های مختلف خاک را تحت تاثیر قرار می دهد. استفاده از ابزارهای مختلف سبب تغییر در ویژگی های فیزیکی خاک می شود. این مطالعه با هدف بررسی برخی روش های خاکورزی شامل شخم با گاوآهن برگرداندار، شخم با گاوآهن برگرداندار+ دیسک، شخم با گاوآهن برگرداندار + روتیواتور ، شخم با گاوآهن برگرداندار+ کولتیواتور و شخم با گاوآهن برگرداندار+ چیزل، بر پایداری ساختمان خاک در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دانشگاه صنعتی شاهرود و در کرت های با ابعاد 10 × 6 متر صورت گرفته است. نمونه برداری پس از اعمال تیمارهای خاکورزی، در دو عمق 10 - 0 و 20 - 10 سانتیمتری انجام گرفته است. نتایج نشان داد که بیشترین رس قابل پراکنش خاک در عمق 10 - 0 سانتی متری در تیمار گاوآهن برگرداندار و چیزل مشاهده شد. همچنین در بین سه ابزار خاکورزی ثانویه شامل دیسک، روتیواتور و کولتیواتور، تنها کاربرد روتیواتور در عمق 10 - 0 سانتیمتری از سطح خاک باعث افزایش معنی دار مقدار رس قابل پراکنش خاک نسبت به تیمار کاربرد گاوآهن برگردان دار به تنهایی شده است. به علاوه در هر دو عمق مورد مطالعه تنها کاربرد چیزل پس از شخم با گاوآهن برگرداندار سبب کاهش معنی دار میانگین وزنی قطر خاکدانه ها در مقایسه با تیمار کاربرد گاوآهن برگرداندار به تنهایی شده است. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که کاربرد ابزارهای ثانویه شامل دیسکو کولتیواتور تاثیر معنی داری بر پایداری ساختمان خاک نداشته است.

کلیدواژه ها:

خاکورزی ، رس قابل پراکنش ، میانگین وزنی قطر خاکدانه ها