تاثیر ویتامین E بر باروری خروس های گله مادر گوشتی

خروسها درصد اندکی از جمعیت گله مرغ مادر را تشکیل میدهند اما در 50 درصد از ژنتیک نتاج سهیم هستند. بنابراین، کاهش عملکرد تولید مثلی خروسها موجب کاهش نرخ تولید مثل گله میشود. با توجه به اینکه وراثت پذیری صفات تولیدمثلی نسبتا پایین است، فاکتورهای غیر ژنتیکی همچون تغذیه اثرات مهمتری بر عملکرد تولیدمثلی طیور دارند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات سطوح بالای آلفاتوکوفرول استات بر فراسنجه های بافت شناسی بیضه خروس های سنگین مادرگوشتی بود. تعداد 60 قطعه خروس مادرگوشتی راس 308 در سن 20 هفتگی به دو گروه وزنی استاندارد (3/109 ± 0/169 kg) و سنگین (3/509 ± 0/161 kg) تقسیم شدند. خروس ها بصورت تصادفی به 10 گروه تیماری (بصورت فاکتوریل 2×5 و 6 تکرار در هر تیمار) در قفس های انفرادی اختصاص یافتند. خوراکهای آزمایشی (حاوی سطوح مختلف ویتامین (E0)0 E، 100 (E100)، (E200) 200، (E300) 300، (E400) 400 میلیگرم در کیلوگرم جیره) به مدت 10 هفته تغذیه شدند. طی آزمایش، گروه سنگین 30 درصد بیشتر از گروه سبک خوراک دریافت کرد. در انتهای آزمایش خروسها کشتار شدند و بیضه ها برای ارزیابی بافتشناسی از لاشه جدا شدند. نتایج نشان داد که ویتامین E بصورت معنی داری اندازه بیضه ها و شمار لوله های اسپرم ساز را در همه تیمارها نسبت به گروه کنترل افزایش داد .(P≤0/05) همچنین، در هر دو گروه وزنی، قطر بیضه چپ، قطر لوله های اسپرمساز، ضخامت اپیتلیوم اسپرمساز، تعداد سلولهای لایدیگ و تعداد رگهای خونی برای گروه 400 میلیگرم ویتامین E بالاتر بود .(P≤0/05) نتایج حاکی از این است که سطوح بالای ویتامین 400) E میلیگرم در کیلوگرم جیره) موجب بهبود فراسنجه های بافت شناسی بیضه خروسهای گله مادر میشود.

کلیدواژه ها:

اسپرماتوگونی ، بافت شناسی بیضه ، خروس سنگین ، ویتامین E ، یاخته های لایدیگ