بررسی تأثیر بافت خاک بر برخی از ترکیبات مرتبط به فعالیت آنتی اکسیدانی گیاه کنگر فرنگی

کنگر فرنگی با نام علمی . Cynara scolymus L، گیاهیست از خانواده کاشنی. در این طرح مطالعاتی سعی بر آن است تا با بررسی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی نمونه های خاک تهیه شده در استان گلستان، بهترین شرایط خاکی برای کشت گیاه کنگره فرنگی شناسایی شود. به این دلیل مطالعه ای در سال 91-1390 به منظور بررسی اثر بافت خاک بر میزان برخی از ترکیبات مرتبط به فعالیت آنتی اکسیدانی گیاه کنگره فرنگی انجام شد. کشت در خاک هایی با بافت سیلتی، رسولومی، سیلتی لومی، سیلتی رسی لومی، لومی و شنی لومی صورت گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی باشش تیمار و سه تکرار انجام گرفت. براساس نتایج تجزیه واریانس، اختلاف معنی داری در میزان برخی از ترکیبات وابسته به فعالیت آنتی اکسیدانی گیاه تحت تأثیر تیمارهای اعمال شده مشاهده شد (P<0/01). طبق نتایج بیشترین میزان فنل (607/88 میکروگرم در گرم وزن خشک) در برگ مربوط به بافت شنی لومی بوده و بیشترین میزان فلاونوئیدبرگ (121/67 میکروگرم در گرم وزن خشک) مربوط به تیمار سیلتی رسی لومی بود. همچنین بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره برگ (33/43 درصد رادیکال آزاد) در نمونه های گیاهی رشد یافته در بافت سیلتی مشاهده شد. براساس داه های بدست آمده نتیجه گیری می شود که خصوصیات خاک بویژه بافت آن با توجه به تأثیر مستقیمی که در جذب آب و مواد غذایی گیاه دارد، بر خصوصیات کیفی برگ کنگر فرنگی مؤثر است.

کلیدواژه ها:

کنگر فرنگی ، فنل ، فلاونوئید ، آنتی اکسیدانتی ، بافت خاک