اثر دو هفته تی پر بر سطح انسولین و کورتیزول خون و عملکرد شناگران زن

هدف از اجرای تحقیق حاضر، بررسی اثر دو هفته تی پر بر سطح هورمون رشد و کورتیزول خون و عملکرد شناگران زن شهر ساوه بود. در این تحقیق تعداد 30 آزمودنی 12 هفته تحت برنامه تمرینی بیشینه در آب و خشکی قرار گرفتند، سپس به طور تصادفی به دو گروه کنترل (1/14±21/09) و آزمایشی (1/07±22/15) تقسیم شدند، گروه کنترل با همان رویه سابق به تمرین ادامه دادند و گروه آزمایشی دوره تی پر 2 هفته ای را گذراندند. در طول دوره تی پر شدت تمرین ثابت ماند اما حجم و تکرار تمرین کاهش پیدا کرد. در ابتدای دوره تمرین، قبل از اجرای دوره تی پر و پس از اجرای دوره تی پر، آزمون سنجش بیشینه اکسیژن مصرفی، خونگیری به منظور ثبت تغییرات هورمونی(کورتیزول و انسولین) در اثر دوره تی پر و تست گیری از عملکرد( 50 و 100 متر) همه نمونه ها انجام گرفت. سپس داده های حاصل از تحقیق، با استفاده از نرم افزار SPSS (Vr.18) و EXCEL و روش آماری ANOVA مقایسه و تجزیه و تحلیل شدند. طبق نتایج تحقیق، پس از انجام دوره تی پر 2 هفته ای، سطح انسولین خون افزایش داشته است؛ میانگین سطح کورتیزول شناگران کاهش یافته و میانگین سطح دوره تی پر در مقایسه با تمرین ثابت بر بهبود عملکرد شنای 50 متر سرعت شناگران اثر بیشتری دارد. همین نتیجه را در مورد عملکرد 100 متر می توان گرفت. به طور کلی از نتایج این تحقیق می توان به اهمیت اجرای دوره تی پر در فاکتورهای فیزیولوژیکی و بهبود عملکرد ورزشکار دست یافت. البته نکته مورد توجه برای مربی، داشتن یک برنامه ریزی مناسب است که باید با توجه به خصوصیات و و یژگی های فردی ورزشکاران باشد، زیرا چنانچه دوره تی پر نامناسب باشد، مضر بوده و باعث افت عملکرد ورزشکار و از بین رفتن نتایج حاصل از تمرین می شود.

کلیدواژه ها:

بهبود عملکرد ، کورتیزول ، انسولین ، شناگران ، شدت تمرین