مقایسه تطبیقی خانه های بومی شیراز با اصول معماری پایدار

عوامل گوناگونی چون توپوگرافی، ویژگی های اقلیمی، قابلیت های اقتصادی، معیشت، منابع آب و ... در سرزمین پهناور ایران موجب پدیدار شدن بافت های متفاوتی از نظر شکل گیری کالبدی شهری و روستایی شده است. موقعیت جغرافیایی و اقلیمی خاص همراه با هوشمندی گذشتگان این سرزمین طی قرون متمادی در بهره گیری ازمنابع طبیعی و حفاظت از آن، در جای جای کشور دست به دست هم دادند تا معماری پدید آید. بحران های کنونی نظیر تغییر اقلیم و تقلیل منابع، معماران را بر آن داشته تا با رمزگشایی از معماری بومی مناطق مختلف و انطباق دستاوردهای آن با نیاز های نوین به معماری پایدار نزدیک تر گردند. از این رو با توجه به اینکه بیشترین میزان آسیب به محیط زیست در زمینه معماری و شهرسازی اتفاق افتاده است و همچنین خانه، بنیادی ترین واحد در معماری و شهرسازی می باشد؛ با فرض اینکه خانه های بومی و سنتی شیراز تا میزان قابل قبولی پاسخگوی شرایط آسایش زیستی و محیطی در گذشته بوده اند؛ چگونگی تطابق اصول معماری پایدار با خانه های شیراز مورد آزمون قرار گرفته است. بدین منظور از میان خانه های با ارزش تاریخی-قاجار و ماقبل واقع در شیراز به صورت تصادفی شش مورد انتخاب شده و به صورت کتابخانه ای و میدانی مورد پژوهش قرار گرفته اند . نتیجه حاصل بیانگر آن است که خانه های بومی شیراز از نقطه نظرهای متفاوت که در متن به تفصیل بیان خواهند شد، بیشترین میزان انطباق با اصول معماری پایدار را دارند .

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، خانه بومی ، شیراز