موانع آموزش به بیمار در بخش سوختگی: یک مطالعه کیفی

زمینه و هدف: آموزش از مهمترین برنامه های منشور حقوق بیمار می باشد. آموزش، در پیشگیری بیماری ها امری مهم و سودمند می باشد. خصوصا در حوادث خارجی که می تواند مانع از فروپاشی اجتماعی، جسمی و روحی شود. اما آموزش به بیمار با کمیت و کیفیت پایین در بیمارستان ها ارائه می شود. هدف این مطالعه شناسایی موانع آموزش موثر به بیمار در بخش سوختگی مرکز رحیمی قم از دیدگاه بیماران و پرستاران در سال 1397 می باشد. روش بررسی: در این مطالعه که با رویکرد کیفی انجام شده است 25 مشارکت کننده؛ شامل 12 پرستار به عنوان زیسته اصلی، 3 پزشک متخصص، 6 بیمار و 4 عضو از اعضای خانواده بیماران به عنوان زیسته فرعی در بیمارستان آموزشی قم در سال 1397 طی نمونه گیری مبتنی بر هدف و نمونه گیری نظری مورد مصاحبه با سئوالات بازقرار گرفته اند. مشارکت کنندگان دیدگاه های خود را پیرامون سوالات مورد بررسی به بحث گذاشتند، تا اشباع داده ها حاصل شد، مکالمات به صورت دیجیتالی ضبط و بلافاصله کلمه به کلمه مورد نگارش قرار گرفت. و در نهایت آنالیز داده ها انجام شد. یافته ها: طیف گسترده ای از موانع آموزش به بیمار توسط پرستاران، بیماران و پزشکان مطرح شد. در بین چهارصد که اولیه بحث شده سه متغیر اصلی 1- فردی، 2- محیطی، 3- اقتصادی شناسایی شد. از دیدگاه بیماران بستری بیشترین موانع آموزشی: کم سوادی بیماران، آگاهی نداشتن از منشور حقوق بیمار، برخورد نامناسب پرستاران با سوالات بیماران بوده است. از دیدگاه پرستاران نیز موانع آموزشی به ترتیب عدم آگاهی بیماران از حقوق خود، کمبود منابع آموزشی، نامناسب بودن محیط اموزشی و کمبود بودجه می باشد. از دید پزشکان اهمیت ندادن مدیران به آموزش به بیمار، کمبود نیروی انسانی و اختلاف نظر بین متخصصین موانع آموزش می باشد. نتیجه گیری: آموزش به بیمار، یکی از جنبه های اساسی در مراقبت از بیمار و فرآیندی بیمار محور است که بر نیازهای بیمار و تیم بهداشتی درمانی جهت کمک به وی در تصمیم گیری مشارکتی و آگاهانه، استوار است و اکثر موانع اجرای آموزش به بیمار مربوط به عوامل مرتبط با پرسنل پرستاری است. جهت بهبود وضعیت آموزش، ضروری است مدیران با اتخاذ تدابیری همچون تامین نیروی پرستاری، اختصاص بودجه کافی و نظارت مناسب، پرستاران را در این امر مهم ترغیب نمایند.