اثرات عصاره روغنی بابونه و مورد بر هیستوپاتولوژی ترمیم زخم سوختگی در موش

مقدمه: گیاه بابونه (Matricaria chamomilla) و مورد (Myrtus Communis) در کنار سایر گیاهان در طب ایرانی حاوی ریزمغذی ها، ویتامین ها، مینرال ها و اسید چرب های ضروری فراوانی بوده و از جمله موارد مطرح در درمان موضعی مشکلات پوستی و سوختگی می باشند. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه اثرات هیستوپاتولوژیک عصاره گیاه بابونه و مورد بر بهبود زخم سوختگی انجام گرفت. روش کار: این مطالعه بر روی 30 موش آزمایشگاهی نر سفید (در 3 گروه 10 تایی) انجام شد. حیوانات پس از بی هوشی بوسیله کتامین زایلازین و تراشیدن موی ناحیه پشت، به شکل یکسان به مساحت 1 سانتی متر سوختگی درجه دوم با دمای 105 درجه سانتیگراد در آنها ایجاد شد که روز صفر در نظر گرفته شد. درمان روزانه زخم ها در گروه های مداخله (غیر از کنترل) با استفاده از عصاره روغنی بابونه و مورد، انجام پذیرفت. در پایان پس از بیهوشی برش ها تهیه و سپس رنگ آمیزی بافتی، تراکم عروق خونی و رگزایی، تعداد فیبروبلاست ها و سلول های ایمنی در روزهای 14 و 28 بررسی شدند. داده اهی بدست آمده با توجه به توزیع نرمال یا غیرنرمال با استفاده آزمون های آماری مجذور کای، کروسکال والیس، توکی و ANOVA تحلیل شدند. یافته ها: در گروه های تیمار شده با عصاره روغنی بابونه و مورد تعداد عروق خونی، فیبروبلاست و تعداد سلول های ایمنی بیشتری در محل بهبود زخم دیده شد که از نظر آماری در مقایسه با کنترل معنی دار بود (p<0.001) و بهبودی حاصل شده در آن ها قابل توجه بود. تفاوت معناداری در شاخص های مذکور در بین دو گروه مداخله مشاهده نشد (p=0.27). نتیجه گیری: عصاره روغنی بابونه و مورد به سهولت قابل دستیابی است و حاوی ریزمغذی های فراوانی بوده که علاوه بر تغذیه بافت، به صورت موضعی به بافت منتقل شده و بهبود زخم را تسریع می بخشد. با توجه به داده ها استفاده از فرآورده های این گیاهان در مطالعات انسانی پیشنهاد می گردد.