بررسی وضعیت معماری حال و آینده ایران

مهمترین ایراد به شیوه طراحی و ساخت و ساز دربافت های معاصرشهری مواجهه انفرادی و انتزاعی با بنای موردطرح و ساختن بدون معماری است درمسیرطراحی حضورشهر و پیرامون بنا به کلی نادیده گرفته میشود مهم نیست که اطراف ساختمانی که درحال احداث است چه شکال و مصالح و زمینه ای وجود دارد ارتفاع بناهای اطراف چه مقدار است بدنه ها کوچه ها خیابان های پیوسته و مشرف به این بنا چه ویژگیهایی دارند تاثیر بنای موردنظر درتشریح و توصیف خط آسمان و پیوند با زمین چگونه است به زبانی دیگر طراحی بنا ازنقطه نظر شهرسازی و شهرمطرح نیست دربزرگترین شهرکشور با وسعتی نزدیک به 700کیلومترمربع یکی ازمهمترین عناصرحیاتی جامعه مدنی یعنی فضا به هدررفته است و همان گونه که می بایست جلوگیری ازبه هدررفتن آب وبرق را دائما تذکر دارد و راه حلهای مواجه با این اتلاف را گوشزد کرد و آگاهی لحظه ای شهروندان را درباره حس صرفه جویی افزایش داد می بایست حس فضایی را نیز به شدت تقویت و تحکیم کرد به عبارتی دیگر همراه با رشد سریع شهرها ازمعماری شهریت و فضاتهی شده است و انچه شهرها را گسترش داده ساختمان سازی بوده است نه معماری

کلیدواژه ها:

معماری ایران ، فضا ، بافت شهری ، ساخت و سازبدون معماری