استفاده از تنوع زیستی و پوشش های نباتی بومی راهبرد پایداری زیست بومهای بیابانی و مقابله با خشکسالی های اقلیمی

غلبه شرایط اقلیمی خشک و نیمه خشکدر بیش از 80% پهنه کشورمان و به تبع آن گسترش مناطق بیابانی و کویری در گستره ای بیش از 34 میلیون هکتار شرایط زیست محیطی شکننده ای را برای این مرز و بوم رقم زده است در شرایطی که عملیات بیولوژیک در عرصه های بیابانی کشور برای استفاده بی حدو حصر از یک تا دو گونه گیاهی خلاصه می گردد بدون تردید تنوع زیستی در عرصه های بیابانی کشور تحت الشعاع قرارگرفته و سایر گونه های اندمیک با ارزش نادیده گرفته شوند یکی از اصول جامع نگری در مدیریت بیابان از بین بردن اصل یکنواختی و ایجاد تنوع در پوشش گیاهی است که بنوعی تضمین کننده ثبات و پایداری زیست بوم بیابان است دراین مقاله سعی شده است تعداد ی از گونه های گیاهی بومی مناطق بیابانی کهدر سیر توالی و تواتر پوشش گیاهی دراین عرصه ها درحد تیپ گیاهی ظاهرمی شوند و تاکنون خصوصیات بومسی شناسی فردی آنها مورد مطالعه قرارگرفته است به عنوان گونه های جایگزینی تاغ به دستگاههای اجرایی معرفی گردند مهمترین گونه های مورد بحث عبارتند از : Stipgrosstis pennata, Salsola richteri , Ammodendron persicum, Smirnovia iranica, Hammada salicurnicum

کلیدواژه ها:

تنوع زیستی ، مدیریت بیابان ، توسعه پایدار