ارزیابی تنوع ژنتیکی آفتابگردان آجیلی (.(Helianthus annuus L) با استفاده از نشانگرهای رتروترنسپوزونی IRAP

توزیع و وفور وسیع رتروترنسپزون ها در نواحی یوکروماتینی کروموزوم ها و چند شکلی درجی آن ها در بین و داخل گونه هایگیاهی، استفاده از آن ها را به عنوان یکی از ابزارهای مهم مطالعات ژنومیکس گیاهی ممکن می سازد. تنوع ژنتیکی 50 توده آفتابگردان آجیلی با 3 آغازگر IRAP بررسی شد. تجزیه ی کلاستر افراد 50 توده را بر اساس ضریب فاصله ی ژنتیکی جاکارد و الگوریتم COMPLETE، به 4 گروه تقسیم بندی نمود. بر طبق تجزیه ی واریانس مولکولی (AMOVA)، میزان تنوع درون توده ها 5% و تنوع بین توده ها 95 % برآورد گردید. بر اساس این تحقیق میتوان نتیجه گرفت که درون جمعیت های آفتابگردان آجیلی تنوع ژنتیکی زیادی وجود دارد و تنوع زیاد به علت دگرگشن بودن این گیاه و انتقال دانه ی گرده قابل توجیه است.