تاثیر تنش خشکی بر عملکرد دانه و برخی صفات مورفولوژیک 56 توده محلی آفتابگردان آجیلی درارومیه

به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی بر عملکرد دانه و برخی صفات مورفولوژیک 56 توده محلی آفتابگردان آجیلی آزمایشی به صورت طرح لاتیس مستطیل ساده 7x8 7 با دو تکرار در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سال 1391 در مزرعه تحقیقاتی ساعتلوی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان غربی اجرا گردید. تیمارهای تنش خشکی شامل آبیاری مطلوب ((I(1)، تنش ملایم ((I(2) و تنش شدید خشکی ((I(3) (به ترتیب آبیاری پس از تخلیه 50 ، 70 و 90 درصد آب قابل استفاده) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تاثیر آبیاری، ژنوتیپ و اثر برهمکنش آبیاری و ژنوتیپ بر عملکرد دانه، وزن خشک نهایی برگ، ساقه، طبق و دانه معنیدار بود. مقایسه میانگین نشان داد بیشترین مقدار عملکرد دانه، وزن خشک برگ، ساقه، طبق، دانه و طبق با دانه در شرایط آبیاری مطلوب از ژنوتیپ 6310/31Angane 4 کیلوگرم بر هکتار) بدست آمد. بیشترین مقدار عملکرد دانه در شرایط تنش ملایم و شدید نیز به ترتیب از توده های محلی 3778/83Gharagoz 1 کیلوگرم بر هکتار) و 2217/95Salmas-sadaghian کیلوگرم بر هکتار)، بدست آمد. بنابراین بر اساس شرایط مختلف رطوبتی می توان ژنوتیپ های مقاوم و سازگار را انتخاب و برای کشت توصیه کرد.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان آجیلی ، عملکرد دانه ، وزن خشک ساقه ، برگ و طبق با دانه ، توده محلی ، تنش خشکی