بررسی اثرات مثبت کاربرد مالچ آلی به جای ماسه در زراعت پیاز

یکی از مشکلات موجود در کشاورزی مصرف ماسه توسط زارعین منطقه درزراعت های پیاز، سیر، و انواعسبزیجات است که برای برآورده نمودن اهدافی مانند جلوگیری از سله بستن سطح خاک، نگهداری رطوبت بیشتر درخاک از طریق کاهش تبخیر سطحی،جذب حرارت و گرم کردن خاک ، زودرس شدن محصول و بهتر سبز شدن بذورمی باشد.در این روش روی سطح خاک را به ضخامت یک تا دو و گاهی تا سه سانتی متر با ماسه می پوشانند کهحدود 10 تا 200 تن ماسه سالیانه درهکتار مصرف میشود . بواسطه محدودیت اراضی زارعین و عدم رعایت تناوبمناسب هر ساله مقدار زیادی ماسه در اراضی مصرف می شود که ادامه روند مصرف ماسه موجب میشود اراضیحاصلخیز بعد از ده سال به ریگزاری غیر قابل کشت تبدیل شوند . همچنین رنگ تیره ماسه باعث جذب انرژی تابشیو گرم شدن خاک میگردد. در این شرایط که بعضی از سفره های آب زیرزمینی که دارای شوری زیاد هستند با افزایشمیزان تبخیر ، نمکهای محلول بعد از مدتی به جهت صعود موئینگی آب خاک از عمق حرکت کرده و به سطح خاک میآید که در نتیجه آب تبخیرشده و نمک باقی میماند . این وضعیت تا زمان خشک شدن کامل خاک ادامه می یابد کهنتیجه آن تجمع نمک و شور شدن سطح خاک است .از طرفی در خاکهای که بافت سبک داشته و میزان رس در آن کماست. افزایش ماسه ضمن تغییر بافت خاک از تشکیل خاکدانه های مقاوم جلوگیری میکند بطوری که اگر این خاکها درمعرض بادهای با سرعت بیشتر از بیست کیلومتر در ساعت قرار گیرد ذرات آنها به سهولت از هم جدا شده و حملمیگردد بر این اساس به نظر میرسد استفاده از مالچ های آلی بجای ماسه در کشت پیاز علاوه برحاصلخیزی خاک، دراصلاح خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک موثر بوده و در شرایط اقتصادی موجود شرق دریاچه ارومیه، باعث کسبدرآمد معقول گردد.

کلیدواژه ها:

خاکپوشی بذر ، مالچ آلی ، پیاز ، مالچ ماسه ای