بررسی پدیده زوال اکوسیستم جنگل های بلوط غرب با تکیه بر تغییرات اقلیمی و محیطی

خشکیدگی درختان بلوط در جنگل های غرب که از آن به زوال اکوسیستم زاگرس نیز یاد میشود با تحت تاثیر قرار دادن بیش از 1/4 میلیون هکتار از جنگل های زاگرس یکی از مهمترین بحران های محیط زیستی ایران در دهه گذشته می باشد. این پدیده در اثر یک عامل بیماری زای قارچی که منجر به بیماری ذغالی بلوط می گردد شکل گرفته و منجر به درجات مختلف خشکیدگی در سطح پایه و توده جنگلی میگردد. عوامل فراوانی در شکلگیری و طغیان این بیماری تاثیر گذار هستند که در این مقاله به بررسی تئوری تغییر اقلیم، تئوری اکولوژیکی، تئوری استرس های زیست محیطی و ارگانیسم های ثانوی، تئوری عوامل مستعد کننده، شروع کننده و مشارکت کننده و تئوری آلودگی هوا پرداخته شد. با مشخص نمودن عوامل مستقیم و غیرمسقیم دخیل در خشکیدگی درختان بلوط و زوال اکوسیستم زاگرس، نتیجه گیری بعمل آمد که نمی توان دلیل این پدیده را در یک عامل یا فاکتور بیان نمود بلکه مجموعه ای از عوامل با درجات تاثیر مختلف در بروز وضعیت موجود اثرگذار شناخته می شوند. در نهایت راهکارهایی جهت مقابله و کنترل این پدیده پیشنهاد داده شد.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، جنگل های زاگرس ، زوال ، بیماری ذغالی