تاثیر سامانه های سطوح آبگیر باران در افزایش و ماندگاری رطوبت خاک در محیط ریشه و رشد نهال بنه

به منظور بررسی تاثیر آب باران جمع آوری شده توسط سامانه های سطوح آبگیر بر میزان رطوبت خاک و رشد نهال بنه، آزمایشی در قالب طرح آزمایشی بلوک های کامل تصادفی با سه تیمار در سه تکرار در طی سال های 1390 تا 1392 طراحی و اجرا گردید. در این تحقیق هر کرت آزمایشی به عنوان یک سامانه سطح آبگیر عمل نموده و اعمال تیمارهای مختلف در داخل چاله هر کرت صورت پذیرفت. در هر یک از چاله انتهای سامانه، یک نهال بنه غرس و همچنین یک جفت حسگر TDR به طول 70 سانتیتری جهت اندازه گیری رطوبت خاک چاله قرار داده شدند. نتایج نشان داد که استفاده از تیمارهای مذکور، موجب افزایش معنی دار ذخیره رطوبتی خاک، نسبت به تیمار شاهد در سطح احتمال 1 و 5 درصد گردید. مقایسه میانگین رطوبت حجمی در تیمارهای آزمایشی در هر دو سال نشان داد که تیمار سامانه سطوح آبگیر عایق توام با استفاده از مواد جاذبالرطوبت پومیس در چاله انتهای سامانه بیشترین میزان رطوبت را در خودش ذخیره کرده و بعد از آن به ترتیب تیمارهای بدون پومیس و شاهد قرار گرفتند. همچنین تاثیر تیمارهای آزمایشی بر روی ارتفاع، قطر یقه و مساحت برگ های نهال بنه در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. بیشترین میزان ارتفاع نهال، قطر یقه و مساحت برگ ها مربوط به تیمار سامانه سطوح آبگیر عایق و نیمه عایق توام با استفاده از مواد جاذبالرطوبت پومیس در چاله انتهای سامانه و کمترین آنها مربوط به تیمار شاهد بود.

کلیدواژه ها:

استحصال آب باران ، بنه ، پومیس ، رطوبت حجمی ، سامانه سطوح آبگیر