تاثیر مکملهای سیمان بر دوام ستونهای بتنی دریایی درشرایط فوق العاده شدید پاشش کلر

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 412

فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCCD01_021

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1398

چکیده مقاله:

مناطق کلردار شرایط نامساعدی را برای تخریب ستونهای بتنی مسلح را دارند. در حال حاضر در مناطق کلردار پروژه های عمرانی زیادی در دست اجرا است و مقادیر بسیار زیادی بتن برای ساخت انواع مختلفی از ساختمانها، تاسیسات و ابنیه صنعتی بکار رفته و خواهد رفت. با توجه به رواج مواد سیمانی مکمل در بتن مانند دوده سیلیسی، سرباره و خاکستر بادی، تاثیر این مواد در دوام و افزایش عمر مفید ستونهای بتنی ساخته شده در مناطق کلردار مورد مطالعه قرار گرفته است. دراین تحقیق با تعریف یک ستون بتن آرمه فرضی با 30 طرح اختلاط مختلف و درصدهای متغیر مکملهای سیمانی، مقایسهایی بین آنها در افزایش دوام و عمر مفید شده است. در این پژوهش برمبنای قانون دوم فیک از مدل Life-365 که یک مدل احتمالاتی معروف آمریکایی برای نفوذ یون کلرید بوده و مبتنی بر ACI-365 است برای تخمین غلظت کلر در هر زمان و مکان اطراف ستون بتنی استفاده شده است. با بررسی نتایج مدل نرم افزاری، در یکی از طرحهای اختلاط ، عمر ستون بتنی با افزودن 15 درصد دوده سیلیس از 12 سال به 56 سال افزایش پیدا کرد. همچنین، تاثیر سرباره و خاکستربادی بر افزایش عمر مفید نزدیک به یکدیگر است. در طرح اختلاط دیگری حاوی 70 درصد سرباره عمر ستون بتنی از 12 سال به 38 سال افزایش یافت. مشابه همین نتیجه برای طرحی که حاوی 50 درصد خاکستر بادی بود بدست آمد. در مجموع برای نمونه های تعریف شده در این تحقیق میتوان گفت که تاثیر دوده سیلیس بیش از سرباره و خاکستر بادی است. همچنین تاثیر سرباره و خاکستربادی بر افزایش دوام و عمر مفید نزدیک به یکدیگر است. تحلیلهای اقتصادی نشان داد استفاده از دوده سیلیس هزینه دوره بهربرداری را که شامل هزینه نگهداری و تعمیر است کاهش چشمگیری میدهد. محاسبات تحقیق حاضر نشان میدهد که در آیین نامه بتن ایران حداکثر نسبت آب به سیمان پیشنهادی برای شرایط فوق العاده شدید پاششی کلردار که 0/4 است، احتمالا برای عمر مفید 12 سال در نظر گرفته شده است.

نویسندگان

سیدشهاب امامزاده

استادیارگروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه خوارزمی