بررسی کفایت ظرفیت مخزن سد زاینده رود در شرایط تکمیل طرحهای انتقال بین حوزه ای آب

رشد جمعیت ، تمرکز صنایع بزرگ و توسعه کشاورزی در منطقه مرکزی ایران و از جمله حوزه زاینده رود ، باعث افزایش تقاضای آبی در منطقه شده است. این در حالی است که این منطقه با محدودیت شدید آب روبه رو می باشد.این مطلب توجه جدیتر به مدیریت آب و بهره برداری بهینه از سیستمهای آبی موجود را ضروری ساخته است. این مقاله با استفاده از مدل بهینه سازی خطی و نرم افزار GAMS ، بهره برداری بهینه از مخزن سد زاینده رود را در سه مقطع زمانی شرایط فعلی ، میانی و توسعه مورد بررسی قرار میدهد . تابع هدف مدل بیشینه کردن سطح زیر کشت است.در بخش اول اثر اعمال برنامه بهینه سازی به منظور بهره برداری بهتر از مخزن سد و بیشینه کردن سطح زیر کشت در منطقه در مقایسه با حالتی که از این برنامه استفاده نشود می پردازد . دربخش دوم ، تأثیر افزایش ظرفیت سد زاینده رود ( با توجه به آوردهای جدید ) بر افزایش سطح زیر کشت در منطقه بررسی می شود .و در بخش سوم، نقش و تأثیر افزایش دامنه بهره برداری از ظرفیت کل سد بر افزایش سطح زیر کشت مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی خطی ، بهره برداری از سد ، سد زاینده رود ، مدل بهینه سازی خطی ، GAMS ، انتقال بین حوزه ای آب