بررسی مقاوم سازی سازه های فولادی در برابر زلزله به کمک طرح بهینه بادبندها

با افزایش تجارب حاصل از زمین لرزه های گذشته و بازنگری ضوابط آئین نامه های طراحی، امروزه بیش از پیش مبحث مقاوم سازی ساختمانهای موجود مورد توجه قرار گرفته است. پروژة حاضر به بررسی کاربرد سیستمهای لرزه بر بادبندی به عنوان یکی از مؤثرترین روشهای ارتقاء لرزه ای در ساختمانهای فولادی کوتاه می پردازد. از جمله مسائل مهم در مطالعة کاربرد این سیستمها، تعیین آرایش مناسب و ارتباط متقابل بادبندها در قاب می باشد. در این مقاله مفهوم ابربادبندها به عنوان نگرشی نو به طرحهای بادبندی ارائه و خواص آنها در کنار الگوهای متعارف، بررسی شده است. این روش با قابلیت در نظر گرفتن همزمان اثر پارامترهای معیار، برای تعیین اولویت های گزینه های بهسازی لرزه ای بسط یافته که نتایج آن کارایی ابربادبندها در تقویت ساختمان مورد مطالعه با کمترین نیاز به تقویت شالوده آشکار می سازد. تعیین آرایش و طرح بهینة بادبندها برای ارتقاء سازه تحت بار جانبی، صورت گرفته است. بر مبنای این روش چندین پارامتر از جمله: گریز طبقات، برش پایة دینامیکی و نیروهای وارد بر پی، نخستین مقدار ویژه و کمترین وابستگی مدهای ارتعاشی، گسترش یافته و به کمک آنها اثر نامنظم بودن قاب، تغییر اتصالات آنها و تغییر نوع یا آرایش بادبندها در طرح بهینة تقویت لرزه ای مطالعه شده است. کارآیی بالا و برتری چشمگیر روش حاضر بر روش های موجود بهینه یابی الگوی پیوسته با مقایسة نتایج آنها در باز توزیع تنشها،‌ قابلیت تغییر برای طراحی عملی و کاهش وزن بادبندها در کنار اهمیت کاربرد ابربادبندها در طرحهای بهینة ارتقاء آشکار گشته است

کلیدواژه ها:

بادبندهای بزرگ مقیاس ، بهینه یابی بادبندها ، تغییر مکان بیشینه طبقات ، برش پایه دینامیکی ، پرید ارتعاشی مد اول سازه