بررسی تأثیر کاربرد دوده سیلیسی در کاهش نفوذپذیری بتن‌های پلاستیک دیوارهای آب‌بند

یکی از روش‌های موثر در آب‌بندی پی سدهای احداث شده بر روی بسترهای آبرفتی نفوذ پذیر، استفاده از دیوارهای آب‌بند بتن پلاستیک می باشد. از الزامات اصلی بتن های پلاستیک مدول ارتجاعی پایین وشکل پذیری زیاد جهت سازگاری در عملکرد با پی و در عین حال تغییر شکل تحت بارهای وارده بدون ترک خوردگی‌ می‌باشد. همچنین لازم است بتن پلاستیک دارای مقاومت کافی جهت تحمل بارهای وارده و نفوذپذیری کم جهت حفظ آب بندی سد باشد. محدوده‌های مجاز پذیرش برای هر یک از پارامترهای فوق با توجه به شرایط خاص هر پروژه تعیین می‌گردد. شایان ذکر است که پارامترهای تأثیرگذار روی خواص مقاومت، شکل‌پذیری و نفوذپذیری عمدتاً دارای اثرات متضاد روی خواص مذکور می‌باشند . به طور مثال افزایش نسبت آب به سیمان پارامتر اصلی جهت کاهش مقاومت و سختی است; که در عین حال باعث افزایش چشمگیر نفوذپذیری می‌گردد. لذا بررسی روش‌های کاهش نفوذپذیری بتن‌های پلاستیک بدون افزایش قابل توجه در سختی آنها از نیازهای اصلی تحقیقات در این حوزه می‌باشد. با توجه به این‌که کاربرد دوده‌ی سیلیسی در بتن‌های معمولی و توانمند تاثیر بسیار مهمی در کاهش نفوذپذیری این نوع بتن‌ها را از طریق گسسته سازی سیستم منافذ دارد، لذا در این تحقیق امکان کاهش قابل توجه در نفوذپذیری بتن‌های پلاستیک از طریق کاربرد دوده‌ی سیلیسی مورد مطالعه قرار گرفته است . نتایج حاصله بیانگر این است که استفاده از این ماده باعث افزایش مقاومت وهمچنین افزایش در سختی بتن پلاستیک می‌گردد. میزان تأثیر استفاده از دوده‌ی سیلیسی در کاهش نفوذپذیری این نوع بتن‌ها بسیار قابل توجه بوده و بسته به نوع مخلوط ضریب نفوذپذیری را تا 10 برابر کاهش می‌دهد.

کلیدواژه ها:

بتن پلاستیک ، دیوارآب‌بند ، شکل‌پذیری ، مقاومت ، نفوذپذیری ، دوده سیلیسی