تاثیر مودهای بالاتر بر رفتار دینامیکی سازه های بلند

یکی از مزایای اصلی روش آنالیز مودال در تحلیل دینامیکی ساختمان ها، عدم نیاز به محاسبه تمامی مودهای ارتعاشی و سرعت محاسبات می باشد. به منظور بهینه کردن محاسبات، انتخاب اولیه یک تعداد کاهش یافته از مودها ضروری به نظر می رسد. اگر چه تعداد زیادی از آیین نامه های لرزه ای یک تعداد حداقل مودی را برای آنالیز دینامیکی مشخص کرده اند، در بعضی موارد این تعداد مود می تواند منجر به خطاهای زیادی در پاسخ سازه ها به ویژه سازه های بلند شود. این تحقیق اثرات مودهای بالاتر را به منظور تعیین تعداد مود مورد نیاز برای حصول خطای مطلوب کمیت های پاسخ مختلف سازه بر حسب تعداد طبقات، زمان تناوب اصلی، زمان تناوب خاک و نیز طیف پاسخ به منظور استفاده در آنالیز دینامیکی انواع سازه ها بررسی می کند و در نهایت صحت آیین نامه 2800 ایران در مورد تعداد مود مورد نیاز در انجام آنالیز دینامیکی طیفی را مورد بررسی قرار می دهد. بدین منظور ساختمان های با تعداد طبقات 5 تا 45 طبقه در نظر گرفته شده و به صورت سه بعدی آنالیز شده اند. در طراحی این ساختمان ها نیز کلیه ضوابط آیین نامه 2800 ایران لحاظ شده است. لازم به ذکر است که اثر پارامترهای مختلف نظیر نوع سیستم سازه، نامنظمی سازه در پلان و توزیع نیروی زلزله در ارتفاع مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت با مقایسه نتایج حاصل از تحلیل های دقیق و روش های پیشنهادی آیین نامه ای، فرمول هایی جهت تعیین حداقل تعداد مود مورد نیاز جهت حصول خطای 5 و 10% در پاسخ سازه ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

آنالیز دینامیکی طیفی ، ترکیب مودها ، مودهای بالاتر ، ساختمانهای بلند