اثر سربار بر مقاومت روان­گرایی بستر سدهای خاکی(حالت موردی: سد ستارخان)

الگوی تنش در پی یک سد خاکی قبل و بعد از ساخت آن یکسان نیست. بعد از آن که سد ساخته شد، عدد نفوذ استاندارد که جهت ارزیابی پتانسیل روانگرایی بکار می رفت افزایش خواهد یافت. با این وجود روشهای اصلاحی ارائه شده چندان کافی به نظر نمی رسند. در این رابطهسد ستارخان به عنوان حالت موردی انتخاب و جهت تعیین اثر سربار بر مقاومت روان گرایی آن برای چهار حالت مختلف شرایط طبیعی آبرفت، بار وزن سد خاکی پس از اتمام ساختمان، بار وزن سد و آب تا تراز تاج فرازبند، و شرایط حاکم در طول بهره برداری سد تجزیه و تحلیل شده است. محاسبات فوق برای کلیه نقاط واقع بر دو مقطع، به ترتیب در طول و عرض رودخانه و برای شرایط مختلف بارگذاری با استفاده از هر دو روش مبتنی بر یافته های پژوهش های آزمایشگاهی و روش تطبیقی بوده است. نتایج اشاره به افزایش مقاومت روانگرایی، بعد از ساخت سد و در حین بهره برداری از سد، در بعضی از نقاط به 45 درصد نیز می رسد. حتی در بعضی از بیشینه شتابهای زمین، در حدود 75 درصد از حجم مناطق روان گرا شونده کاسته شده است. بهترین شرایط پی آبرفتی در دوران ساختمان سد و قبل از آب اندازی آن می باشد که ضریب اطمینان در آن حداکثر است. با این وجود احداث سد بر ابرفتهایی که در زیر سد واقع نبوده تاثیر چندانی نخواهد داشت.

کلیدواژه ها:

روان گرایی ، سد خاکی ، تنش موثر محدود کننده ، نسبت مقاومت تناوبی