رفتار بتن مسلح حاوی پوزولان های مختلف در دریاچه ارومیه

کاربرد مواد افزودنی معدنی پوزولانی می تواند تاثیر عمده ای بر خواص بتن بخصوص بردوام بتن در محیط های خورنده داشته باشد. در این تحقیق، دوام نمونه های بتنی مسلح ساخت شده با سیمان نوع 2، پوزولان توف سبلان، پوزولان پومیس عنصرود و میکروسیلیس ازنا در شرایط شبیه سازی شده دریاچه ارومیه در مخدت 6 ماه بررسی شده است. نمونه های آزمایشی با دو نسبت آب به سیمان متفاوت و سه نوع پوشش بتنی روی آرماتور تهیه و در معرض شرایط متفاوت محیطی ( خارج از آب ، مغروق ، تر و خشک) قرار داده شده اند. آزمایشهای مقاومت فشاری، میزان نفوذ یون کلر، عمق کربناسیون، مقاومت الکتریکی، پتانسیل خوردگی و شدت خوردگی آرماتور در سنین مختلف بر روی نمونه ها انجام گرفته است. نتایج آزمایشهای صورت گرفته نشان می دهد که شرایط تر و خشک در بتن ها بیشترین تاثیر را داشته است. اغلب سیمانهای پوزولانی دوام بهتری نسبت به سیمان تیپ 2 نشان داده و بهترین عملکرد مربوط به بتن با سیمان میکروسیلیسی بوده است. کاربرد سیمان در حد 450 کیلوگرم بر مترمکعب و نسبت آب به سیمان 0/4 تاثیر عمده ای در جلوگیری از نفوذ مواد مضر به داخل بتن و در نتیجه افزایش دوام آن داشته است.

کلیدواژه ها:

دوام بتن ، مواد مکمل سیمان ، نفوذ کلر ، مقاومت فشاری ، کربناسیون ، پتانسیل و شدت خوردگی آرماتور