تعیین تابع آسیب پذیری و کاربرد آن در ساختمان های فولادی

در سالهای اخیرمحققان تلاشهای سیعی را برای کمی سازیی نتایج حاصل از ارزیابی آسیب پذیری سازه ها آغاز نموده اند. توابع مختلفی برای این منظور معرفی شده اند. تعدادی از این توابع بر اساس نسبت نیروی برشی ناشی از زلزله به ظرفیت مقاومت برشی سازه، و تعداد دیگری نیز بر مبنای میزان جذب انرژی توسط سازه تعریف شدند. جهت دستیابی به چنین توابعی انجام تحلیل های خاص توسط نرم افزارهای ویژه ضروری می باشد، که علاوه بر اینکه بسیار وقت گیز و پرهزینه می باشند، نیازمند تجربه و مهرات خاصی برای تفسیر نتایج می باشد. به همین دلیل در سالهای اخیر توجه محققان معطوف به روشهای رایج تحلیل و استفاده از نتایج اینگونه تحلیل ها برای دستیابی به هدف فوق شده است. رویکرد کلی به سمت استفاده از توابع توزیع احتمال و تلفیق آن با روش تحلیل استاتیکی غیرخطی می باشد. تحلیل استاتیکی غیرخطی در سمت استفاده از توابع توزیع احتمال و تلفیق آن با روش تحلیل استاتیکی غیرخطی می باشد. تحلیل استاتیکی غیرخطی در عین سادگی، در صورت در نظر گرفتن محدودیت های آن، دارای دقت قابل قبولی می باشد: به طوری که برای ارزیابی آسیب پذیری ساختمانهای معمول، توسط اغلب آیین نامه های معتبر بهسازی استفاده از آن توصیه می شود. مطالعه حاضر با در نظر گرفتن اهمیت موضوع، و جهت ارائه نتایج کمی از میزان اسیب پذیری سازه ها، مدلی را برای ارزیابی آسیب پذیری سازه ها با استفاده از نتایج تحلیل استاتیکی غیرخطی ارائه می دهد. به این ترتیب با اعمال تابع توزیع نرمال استاندارد بر روی نقاط مختلف منحنی ظرفیت حاصل از تحلیل استاتیکی غیرخطی، می توان احتمال عبور از سطح عملکرد بخصوصی را تحت زمین لرزه مشخص محاسبه نمود. تابع معرفی شده به این طریق بر روی تعداد 4 ساختمان فولادی که تحت مطالعات ارزیابی آسیب پذیری و مقاوم سازی قرار گرفه بودن، اعمال شد. یکی از کاربردهای تابع فوق، مقایسه میزان آسیب پذیری ساختمانهای مختلف می باشد. همچنین از این تابع در اولویت بندی و برنامه ریز طرح های مقاوم سازی می توان بهره برد.

کلیدواژه ها:

تابع آسیب پذیری ، تحلیل استاتیکی غیرخطی ، تابع توزیع نرمال استاندارد احتمال ، منحنی ظرفیت