بررسی و مقایسه آیین نامه های آبا و ACI در خصوص طراحی تیرهای بتن مسلح

تیرها از قطعات اصلی سازه ای هستند که تقریبا در هر سازه ای،‌ قسمت قابل ملاحظه ای از آن را تشکیل می دهند. نیروهای اصلی در تیرها غالبا نیروی برشی و لنگر خمشی است، با این حال در بیشتر مواقع عامل حاکم بر طراحی تیرها، لنگر خمشی است. البته تیرها در کنار لنگر خمشی، باید برای اثرات نیروی برشی نیز کنترل شوند. قبل از سال 1374 که سال انتشار آیین نامه بتن ایران، آبا، است. مهندسین طراح، سازه های بتن مسلح را بر اساس یکی از آیین نامه های معتبر دنیا طراحی می کردند. در این خصوص آیین نامه سازه های بتنی آمریکا، ACI، به دلیل جامعیت، صراحت سهولت و وجود منابع راهنمای متعدد آن، نسبت به دیگر آیین نامه ها از مقبولیت بیشتری برخوردار بود.امروزه آیین نامه ACI به موازات آیین نامه آبا در طرح و اجرای سازه های بتن مسلح بویژه در پروژه هایی که هزینه اجرای آنها از محل اعتبارات طرح های عمرانی تامین نمی شود، مورد استفاده قرار می گیرد. در این مطالعه، طرح خمشی تیرهای بتن مسلح بر اساس آیین نامه های آبا و ACI مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصله نشان می دهد اگر چه از لحاظ تئوری، آیین نامه ACI برتری دارد، با این حال به برخی عوامل موثر بر ایمنی سازه ها از قبیل اهمیت قطعه و نوع گسیختگی آن، در آیین نامه آبا کم بها داده شده است؛ حال آنکه این عوامل در تعیین ضرایب ایمنی آیین نامه ACI به شکل مناسبی لحاظ شده است. همین نتایج نشان می دهند اعضای خمشی که بر اساس آیین نامه ACI طراحی می شوند، غالبا گسیختگی شان نرمتر از اعضای خمشی خواهد بود که بر اساس آیین نامه آبا طراحی می شوند.

کلیدواژه ها:

تیرهای بتن مسلح ، آیین نامه آبا ، ‌گسیختگی نرم ، اهمیت قطعه