تاثیر عمق پایاب بر حداکثر عمق حفره آبشستگی ایجاد شده توسط جتهای دیواره ای

از آنجا که ایجاد حفره آبشستگی امکان ناپایداری سازه اطراف حفره را تشدید می کند، یکی از مهمترین موضوعات تحقیقاتی که در علم هیدرولیک مطرح است، آبشستگی ایجاد شده توسط جریان عبوری از اطراف سازه های هیدرولیکی است. جتهای دیواره ای نوعی از جتها می باشند که با عبور یک جریان با سرعت زیاد از بازشدگی دریچه و تبادل مومنتم با سیال اطراف خود گسترش می یابند، این جتها از یک جهت با سطح صلب (دیوار) در ارتباط می باشند. عبور این نوع جریان باعث ایجاد آبشستگی در منطقه بعد از دریچه خواهد شد. تحقیقات زیادی در گذشته در مورد اثر پارامترهای مختلف بر ابعاد حفره آبشستگی ایجاد شده توسط جتهای دیواره ای انجام شده است . تحقیقات گذشته نشان از وجود ابهام در ارتباط با نحوه اثر عمق پایاب بر ابعاد حفره آبشستگی دارد. در تحقیق حاضر با استفاده از نتایج آزمایشگاهی سه منبع مختلف از داده های ازمایشگاهی به بررسی کاملتر اثر عمق پایاب بر ابعاد حفره آبشستگی پرداخته شده است و مقداری حدی برای عمق نسبی پایاب ارایه شده است. زمانی که همق نسبی پایاب کمتر از مقدار حدی آن باشد حداکثر عمق حفره آبشستگی افزایش وز مانی که عمق نسبی پایاب بیشتر از مقدار حدی آن باشد حداکثر عمق حفره آبشستگی کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

آبشستگی ، جت دیواره ای ، عمق پایاب ، مطالعه آزمایشگاهی