تعیین مناطق همگن حوزه آبریز به روش لانگبین و آنالیز خوشه ای(مطالعه موردی زیرحوضه جنوبی دریاچه ارومیه)

تعیین دبی حداکثر سالیانه حوزه ها برای طراحی سازه های هیدرولیکی از جمله سرریز سدها و کاهش خسارات ناشی از شکست آنها از اهمیت ویژه برخوردار است اما کمبود یا فقدان داده های ثبت شده مربوط به جریانهای آبی در محل سازه های هیدرولیکی سبب می شود تا نتوان دبی طراحی را تعیین نمود. روشهای متفاوتی از جمله هیدروگراف واحد مصنوعی روشهای تجربی روندیابی سیل، انتقال مستقیم اطلاعات هیدرولوژیکی و تحلیل منطقه ای سیلاب جهت تعیین دبی سیلاب د ر ایستگاههای فاقد آمار وجود دارد که تحلیل منطقه ای سیلاب را می توان بعنوان یکی از مناسب ترین این روشها نام برد در مقاله حاضر ابتدا دبی حداکثر لحظه ای سیلاب برای 19 ایستگاه درمنطقه مورد مطالعه با ازمون ران تست برای تصادفی بودن داده ها مورد بررسی قرارگرفته و سپس با روش نسبت نرمال داده های هر ایستگاه بازسازی شدند تا نواقص آماری هر ایستگاه برطرف گردد.

کلیدواژه ها:

تحلیل منطقه ای سیلاب ، روش آنالیزخوشه ای ، روش لانگبین ، میانگین درصد خطا