بررسی تأثیر میراگر اصطکاکی پال بر ضریب کاهش شکل پذیری سازه ها

در روشهای متداول طراحی سازه با ترکیبی از سختی قابلیت شکل پذیری و همچنین اتلاف انرژی در برابر زلزله از خود مقاومت نشان میدهد مقدار میرایی دراین قبیل ساختمان ها بسیار کم می باشد از این رو انرژی مستهلک شده درمحدوده رفتار الاستیک سازه ناچیز می باشد بنابراین در هنگام زلزله های قوی این ساختمان ها بعد ازمحدوده رفتار الاستیک تغییر مکانهای زیادی می یابند همچنین طراحی سازه ها به طوری که در حین زلزله های قوی بدون تخریب باقی بمانند غیر اقتصادی است به منظور تامین پایداری و حفظ ایمنی سازه و رعایت شرایط اقتصادی آیین نامه های ساختمانی برمبنای شرایط حدی به گونه ای تدوین شده اند که زلزله های کوچک سبب بروز هیچگونه تخریبی در اعضای سازه ای و غیرسازه ای نگرددزلزله های متوسط مبنای طراحی قرارگرفته و ساختمان به گونه ای طراحی گردد که در برابر زلزله مسبب بدون تخریب مقاومت نماید و زلزله های قوی اگر سبب بروز تخریب جدی برساختمان شوند سبب ازدست رفتن ساکنان آن نگردند. حالات حدی مذکور ایجاب می کند که سازه وارد تغییر شکلهای غیرخطی شده و مفاصل پلاستیک در برخی نقاط سازه مانند اتصال تیر به ستون ایجاد گرد تا با افزایش شکل پذیری شرایط حدی بهتری تامین گردد بنابراین اکثر آیین نامه هیا طراحی سازه فلسفه طراحی لرزه ای را مبتنی بر مفهوم شکل پذیری یا ضریب رفتار R ارائه نموده اند.

کلیدواژه ها:

ضریب کاهش شکل پذیری ، میراگر اصطکاکی الحاقی ، تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی