ارزیابی ضریب تشدید تغییرمکان در چلیک های تک لایه فضاکار

یکی از موضوعات مهم در طراحی لرزه ای سازه ها، تعیین حداکثر تغییرمکان جانبی نسبی واقعی آنها تحت اثر زلزله طرح با استفاده از نتایج تحلیل خطی میباشد. آیین نامه های لرزه ای برای تعیین حداکثر تغییرمکان جانبی نسبی واقعی سازه ها از ضریب تشدید تغییرمکان استفاده میکنند که به دو عامل شکل پذیری و اضافه مقاومت بستگی دارد. هدف اصلی این مقاله ارزیابی اثرات نسبت ارتفاع به دهانه و طول بر روی ضریب تشدید تغییرمکان در چلیک های تک لایه فضاکار میباشد. از نرم افزار ABAQUS برای مدلسازی عناصر محدود سازه های چلیکی استفاده شده و سپس بر روی این سازه ها تحلیلهای غیرخطی هندسی و مصالح تحت بار افقی زلزله انجام شده است. برای بارگذاری و تحلیل لرزهای سازه ها از آیین نامه ASCE 7-10 و برای طراحی از آیین نامه AISC 360-10 استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که ضریب تشدید تغییرمکان در چلیکهای تک لایه به نسبت ارتفاع به دهانه و طول بستگی دارد

کلیدواژه ها:

سازه های فضاکار ، چلیک تک لایه ، ضریب تشدید تغییرمکان ، ضریب اضافه مقاومت ، ضریب شکل پذیری