مقایسه سطح عملکرد سازه های فولادی طراحی شده به شیوه سنتی و شیوه نوین مجهز به جداساز لرزهای طبق آیین نامه های ایران، آمریکا، اروپا، کانادا و هند

امروزه کشورهای متعددی آیین نامه های مختلفی جهت طراحی سازه ها ارایه می دهند. کشورهایی نظیر آمریکا، اتحادیه اروپا، ژاپن، کانادا، ایتالیا، نیوزیلند و هند در این زمینه پیشرو بوده و هر کدام آیین نامه خاص خود را دارا میباشند. از این میان، آیین نامه های کشورهای آمریکا، اتحادیه اروپا، کانادا و هند جنبه همگانی و جهانی پیدا کرده است و در ضمیمه نرم افزارهای تحلیل و آنالیز سازه ها همچون ETABS گنجانده شده است و کشورهای مختلف جهت طراحی سازه ها توسط خانواده نرم افزارهای CSI به اینگونه آیین نامه ها استناد میکنند. در این تحقیق به منظور مقایسه نتایج طراحی سازه ها به روشهای مرسوم و متداول با روش های نوین مجهز به سیستم جداساز لرزه ای در ابتدا یک مدل سه بعدی قاب ساده فولادی مهاربندی شده با مهاربند برون محور که که در راستای طولی 5 دهانه 4 متری و در راستای عرضی 4 دهانه 4 متری است در حالت با جداساز و بدون جداساز استفاده می نماییم. تعداد دهانه های مهاربندی شده در راستای طولی 3 دهانه و در راستای عرضی 2 دهانه می باشد سپس یک مدل قاب خمشی ویژه با تعداد طبقات مشابه 5و8 طبقه و ارتفاع هرطبقه3 متر و تعداد دهانه های مشابه هندسه مدل قبل را را در دوحالت با جداساز و بدون جداساز با نرم افزار ETABS طراحی و تحت آنالیز استاتیکی غیر خطی پوش آور قرار میدهیم. جداساز لرزه ای به کار رفته شده از نوع الاستومری و به صورت بالشتک لاستیکی با هسته سربی LRB می باشد در نهایت پس از تحلیل مشخص گردید که مدل های طراحی شده با جداسازهای لرزه ای برخلاف مدل های جداسازی نشده سطح عملکرد خدمت رسانی بی وقفه را در تغییرمکان های 1/5 برابر تغییر مکان هدف و حتی بالاتر پوشش میدهند ولی در مدل های جداسازی نشده تغییر مکان هدف در سطح عملکرد ایمنی جانی و آستانه فروریزش قرار میگیرد لذا این امر نقش سیستم جداساز لرزه ای را در بهبود رفتار سازه به اثبات میرساند

کلیدواژه ها:

تغییر مکان نسبی ، مهاربند واگرا ، برش پایه ، تحلیل استاتیکی غیرخطی