دستیابی به معماری پایدار با رویکرد همسوسازی تکنولوژی نانو در صنعت ساختمان

در بحث نانو اولین چیزی که به ذهن انسان می رسد حفظ محیط زیست و مصرف بهینه انرژی است که آنرا جز پیشرفت های نوین جهان قرار می دهد.از نقادی های نوین می توان به نانو تکنولوژی اشاره نمود که در معماری و پایداری می تواند عملکرد مثبتی داشته باشد . فناوری نانو با توجه به توانایی و ظرفیتی که در تغییر ماهیت مواد بنیادین دارا میباشد موجب ایجاد مصالحی جدید با ویژگی های نوین که در نتیجه موجب دستیابی به طرحی جدید در معماری با توجه به کارآیی و عملکرد بیشتر مصالح می گردد. در واقع نانو تکنولوژی در ارتقاء کیفیت ساختمان با در نظر گرفتن کمیت نسبی بسیار تاثیر گذار بوده و از مزیت های آن می توان به افزایش کیفیت مصالح،صرفه جویی در انرژی که از سوی دیگر معماری پایدار زیست محیطی را به همراه دارد،اشاره نمود . هدف از این پژوهش بررسی جایگاه فناوری و تکنولوژی نانو در آثار معماری به منظور ارتقاء کیفیت مصالح ساختمان و دستیابی به معماری پایدار با استفاده از رویکرد توصیفی - تحلیلی می باشد.از دست آوردهای این پژوهش می توان به معرفی و بررسی راهکارهای حفاطت از انرژی ساختمان و دستیابی به معماری پایدار با استفاده از مصالح و تکنولوژی نانو را نام برد