نگاهی به مفهوم سکونت در معماری و عوامل موثر بر پایداری مسکن روستایی

سکونت به معنای اقامت کردن و آرامش یافتن در فرهنگ معین به معنی اقامت کردن و ماندن با آرامش است. هایدگر سکونت را با آرامش اینگونه بیان میکند. سکنی گزیدن برای آرامش بین فرد و جهان صورت گرفته و با ساختن از طریق شرایط حضور عناصر چهار گانه زمین، آسمان، فانیان و باقیان شکل میگیرد مفهوم مسکن علاوه بر مکان فیزیکی، کل محیط مسکونی را نیز در بر میگیرد که شامل کلیه ی خدمات و تسهیلات رروری مورد نیاز در بهزیستن ساکنان و بهداشت افراد است مسکن عبارت است از ساختمان یا محلی که به عنوان سرپناه برای ادامه حیات بهتر انسان مورد استفاده قرار می گیرد و دارای امکانات و تسهیلاتی است که سلامت جسمی و روانی انسان را تضمین می کند اقلیم شناسی معماری شاخه ای از اقلیم شناسی کاربردی است که نوع معیشت و زندگی انسان را تحت تاثیر قرارمی دهد. هدف از این پزوهش به باز تعریف مفهوم سکونت و همچنین عوامل تاثیر گذار بر پایداری مسکن روستایی در ایران می باشد که بوده و بر اساس توصیفی تحلیلی ، نوع پژوهش، از نظر هدف کاربردی و توسعه ای، از لحاظ روش انجام تحقیق ماهیت، داده ها از نوع کیفی می باشد. چارچوب نظری با استفاده از روش کتابخانه ای و مرور ادبیات مربوط به کیفیت محیط در فضاهای جغرافیایی نواحی روستایی انجام شده است.

کلیدواژه ها:

مسکن روستایی ، معماری پایدار ، سکونت ، صرفه جویی انرژی