بررسی تاثیر تعاملات اجتماعی بر کیفیت زندگی در مسکن امروزی با محوریت گروه های سنی خاص( سالمندان و کودکان)

در شرایطی که نیاز به مسکن روز به روز بیشتر می شود و همچنین استفاده از زمین جهت ساخت و ساز محدودترمی شود؛ ایجاد مجموعه های مسکونی، ضروری به نظر می رسد. از طرفی خانه های امروزی با امکانات و شرایط زندگیموجود، قابلیت پاسخگویی به بسیاری از نیازهای انسان را ندارند؛ در صورتی که هدف از تامین مسکن نباید تامینحداقل احتیاجات مردم باشد بلکه باید پاسخگوی نیازهای اساسی انسان باشد.حیات جمعی فرصتی جهت رها شدن ازتنش های روزمره،گذران اوقات فراغت،تعاملات اجتماعی و گردهمایی افراد و گروه های مختلف و بستری برای حضور وآزادی بیان و ابراز آنها در فضاست.ارتباط اجتماعى از طریق فعالیت هاى متنوعى نظیر: گفت و شنود، دیدار، آمد وشد، مراسم عمومى ،بازى، ورزش، تفریح در محیط صورت مى پذیرد؛فضای عمومی امکان انجام فعالیت های جمعی رامیسر می کند. کودکان و سالمندان باتوجه به شرایط فیزیکی و روانی خاصشان نیازمند فضاهای شهری مختص خودمی باشند. هدف از این پژوهش بررسی نیاز انسان(علی الخصوص کودکان و سالمندان) به تعاملات اجتماعی و همچنینارایه راهکارهایی به منظور ایجاد بستری برای تعاملات اجتماعی در محیط زندگی انسان است.این پژوهش از نوع علیمقایسه ای است. با مقایسه نظریات پژوهشگران مختلف در رابطه با فاکتورهای موثر در افزایش قابلیت محیط برایجذب افراد ،عوامل موثر در پاسخ دهندگی محیط ،راه های ایجاد امنیت محیطی و همچنین راه های کاهش جرم به13 عامل مشترک دست یافتیم که در طراحی مسکن مناسب برای تعملات اجتماعی موثرند.

کلیدواژه ها:

مسکن ، فضای شهری ، تعاملات اجتماعی