چالش ها و رویکردها در بهینه سازی فنی و اقتصادی فراز آوری با گاز

فرازآوری با گاز، یکی از روشهای فرازآوری مصنوعی است که با هدف افزایش دبی چاههای نفتی مورد استفاده قرار می گیرد. دراین روش گاز پرفشار به درون سیال موجود در چاه تزریق شده و بدین وسیله دانسیته متوسط و متعاقبا فشار وارده بر ته چاه را کاهش می دهد هدف اصلی در طراحی سیستم فرازآوری با گاز یافتن دبی بهینه تزریق است یافتن دبی بهینه از آن جهت اهمیت دارد که تزریق مقدار اضافی گاز باعث کاهش تولید و افزایش هزینه می گردد در این مقاله به کمک تحلیل گرهی، تاثیر پارامترهای مختلف بر تولید یک چاه نمونه مورد بررسی قرار می گیرد در ابتدا مدل ساخته شده با داده های واقعی مطابقت داده می شود و براین اساس بهترین روابط معرف جریان چاه انتخاب می گردند. در ادامه آزمایشات میزان حساسیت انجام گرفته و نتایج حاصل از آن مقایسه می گردند. در انتها با در نظر گرفتن جوانب اقتصادی پروژه، مقادیر بهینه پارامترهای موثر بر عملیات انتخاب می شوند. با توجه به نمودارهاه و نتایج به دست آمده از شبیه سازی، دبی فعلی تزریق گاز بسیار کمتر از دبی اقتصادی به نظر می رسد. علاوه بر آن، فشار تزریق گاز، مازاد براحتیاج بوده و به جز تحمیل هزینه اضافی سودی را عاید پروژه نمی نماید. در جهت رفع این مشکلات مقادیر بهینه پارامترهای مذکورانتخاب گردیدند بکاربستن بهینه سازی های معرفی شده دراین مقاله، دبی تولیدی را تا 80% مقدار اولیه خود افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

فرازآوری با گاز ، بهینه سازی ، تحلیل گرهی ، آزمایشات میزان حساسیت ، شبیه سازی ، مدل سازی