بهینه یابی مکان پایتخت سیاسی- اداری کشور در حد فاصل شهرستان های خمین تا قم با بررسی پارامترهای مهم منابع آب و زلزله خیزی

در حال حاضر آلودگی هوا، ترافیک، کمبود آب و احتمال زلزله خیزی بالا از مشکلات کلیدی پایتخت 229 ساله ایران می باشد. برخی انتقال پایتخت از مکان فعلی را، راهکار منطقی برای رفع مشکلات می دانند. بحث انتقال پایتخت در برهه هایی از زمان خصوصا بعد از انقلاب مطرح شد. لیکن هیچگونه تصمیمات اجرایی اتخاذ نگردید. بالاخره با افزایش مشکلات فوق، در سال 1393 طرح انتقال پایتخت با اصلاحاتی بنام ((طرح ساماندهی و انتقال پایتخت سیاسی و اداری)) در مجلس تصویب و شورای نگهبان قانون اساسی نیز در اردیبهشت 1394 آنرا تایید کرد. براساس ماده 4 این طرح، شورای انتقال پایتخت موظف است. حداکثر ظف مدت دوسال از تاریخ لازم الاجرا شدن این قانون، طرح جامع ساماندهی و انتخاب مکان مناسب انتقال پایتخت سیاسی و اداری را تهیه و برای انجام سایر اقدامات قانونی به دولت ارایه نماید. در این مدت چندین گزینه جهت مکان مناسب پایتخت جدید از سوی کارشناسان و برخی مسیولین مطرح گردیده لیکن بسیاری از این گزینه ها شرایط مطلوب را ندارند. کارشناسان معتقدند که مکان جدید پایتخت بایستی امکانات زیربنایی منجمله زمین مورد نیاز جهت ساخت و ساز، آب شرب مورد نیاز حدود 10 میلیون نفر جمعیت، اقلیم مناسب، فاصله مناسب از پایتخت فعلی و مرکزیت ایران را داشته و همچنین از نظر احتمال خطر زلزله خیزی در زون آرام زلزله خیزی قرار داشته باشد. بسیاری از گزینه های مطرح شده شرایط فوق را ندارد. در این فاصل شهرستان های خمین تا قم اقدام گردیده که تمامی شرایط مورد نیاز جهت پایتخت اداری و سیاسی کشور را به نحو مطلوب دارد.

کلیدواژه ها:

بهینه یابی ، منابع آب ، انتقال پایتخت ، زلزله خیزی ، طرح قمرود