سیستم های نوین کنترل ارتعاش در سازه های بلند

مهمترین معیار طراحی سازه ها با مقاومت لرزه ای تغییر مکان نسبی طبقه است که سایرپارامترهای طراحی نظیر برش طبقه و نیروهای داخلی اعضا بطور مستقیم با آن ارتباط دارند چنانچه بتوان انرژی وارد به سازه را به نحوی کاهش داد که حداقل تغییر مکان نسبی درطبقات سازه حاصل شود نیاز مقاومت دراعضا کاهش می یابد و میتوان براساس آن نسبت ظرفیت به نیاز را بصورت تئوری برابر یک نمود کنترل ارتعاش سازه درحقیقت به تعدییل خصوصیات سازه ای اطلاق میشود تا پاسخ مناسب سازه تحت تاثیر بارهای وارده گرفته شود و به سازه ای که ارتعاش آن کنترل شود سازه با پاسخ کنترل شده گفته میشود درسالهای اخیر طبقه بندیهای مختلفی بصورت جداسازی تکنیک کنترل ارتعاشات درسازه ها صورت گرفته که ازمهمترین آنها روش های کنترل مبتنی برتغییر و تنظیم خواص دینامیکی سیستم و تکنیک کنترل براساس نحوه عملکرد سیستم است دراین مقاله ضمن پرداختن به زیربخشهای این طبقه بندیها به بررسی اثراستفاده ازمیراگر ویسکوز مایع فعال و نیمه فعال درکنترل ارتعاش سازه ها خواهیم پرداخت

کلیدواژه ها:

کنترل ارتعاش ، میراگر ، روش کنترل فعال ، کنترل نیمه فعال ، کنترل غیرفعال