انتخاب بهترین روش دورن یابی در برآورد سطح آب زیرزمینی ( مطالعه موردی : آبخوان مه ولات )

تعیین سطح آب زیرزمینی یکی از مهم ترین پارامترها، جهت تحلیل و تصمیم گیری های مدیریتی می باشد، برای مدیریت بهتر آب زیرزمینی و در بسیاری از پروژه های عمرانی، توزیع سطح آب چاه هایی مشاهده ای به صورت زمانی و مکانی دارای اهمتی ویژه می باشد.روش های درون یابی مختلفی برای این کار وجود دارد که استفاده از هر کدام از این روش ها، نتایج متفاوتی را به دست می دهد. اگر نتایج از دقت کافی برخوردار نباشد باعث خظا در برنامه ریزی و محاسبات می شوند. با استفاده از تراز آب پیزومترها و روش های مختلف درون یابی می توان برای هر نقطه موردنظر، سطح آب زیرزمینی را تخمین زد. در این پژوهش از اطلاعات 27 حلقه چاه مشاهده ای آبخوان مه ولات- فیض آباد جهت مقایسه روش های درون یابی IDW و Kriging و Spline استفاده شده است. در این پژوهش به منظور ارزیابی و صحت سنجی روش های درون یابی، علاوه بر قضاوت کارشناسی، از روش ارزیابی متقابل (Cross Validation) استفاده شده است و با مقایسه معیارهای میانگین خطای انحراف (ME)، ریشه ی دوم میانگین مربع خطا (RMSE)و ضریب تعیین مقادیر مشاهده ای و برآوردی (R2) بهترین روش درون یابی در منطقه تعیین شده است. سپس با استفاده از نرم افزار Arc Gis نقشه های موردنیاز رسم گردیده است. استفاده از شیوه ی این پژوهش در هر اخوان برای به دست آوردن روش دورن یابی توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

افت تراز آب زیرزمینی ، روش های درون یابی ، آبخوان مه ولات