تحلیل ساختاری تاثیر شخصیت بر استرس و فشار زمانی با میانجی گری راهبردهای مقابله ای

هدف: روابط ساختاری نقش ابعاد شخصیت پر استرس و فشار زمانی در دوران استرس زای ورود به دانشگاه با در نظر گرفتن نقش واسطه ای راهبردهای مقابله ای فرض شده است. روش: پژوهش حاضر بر اساس هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها توصیفی (غیر آزمایشی) و از طرح های همبستگی به صورت خاص برد زیادی معادلات ساختاری مبتنی بر رویکرد حداقل مربعات جزیی با نرم افزار smartPLS2 بود، جامعه آماری دانشجویان ورودی جدید دانشگاه شهید باهنر کرمان بود. با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد 273 نفر از دانشجویان انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل مقیاس پنج عامل شخصیت، مهارت مقابله ای و یادگیری دانشجویی بودند الگوریتم تحلیل داده ها به روش حداقل مربعات جزیی که شامل: بررسی مدل های اندازه گیری (پایایی الفای کرونباخ ، پایایی مرکب، روایی همگرا، روایی واگرا به روش فورنل لارکر) و برازش مدل ساختاری (معناداری ضرایب مسیر و اندازه اثر، شاخص پیش بینی شده، شاخص نیکوی برازش) است. جهت ارزیابی فرضیه ها مورد استفاده قرار گرفت یافته ها: نشان داد وظیفه گرایی و گشودگی در تجربه با راهبرده ایمقابله ای ارتباط مستقیم و معنی داری دارد وجود دارد. اما روان آزرده گرایی، فقط با مقابله فعال و عقب نشینی ذهنی ارتباط مستقیم و معنی داری دارد. همچنین از بین راهبردهای مقابله ای تنها مقابله برنامه ریزی شده و عقب نشینی ذهنی با استرس و فشار زمانی ارتباط مستقیم و معنی داری وجود داشت. در نهایت ارتباط وظیفه گرایی و گشودگی در تجربه با استرس و فشار زمانی به واسطه مقابله برنامه ریزی شده میانجیگری مثبت و معنی داری دارد، همچنین ارتباط وظیفه گرایی و روان ازرده گرایی با استرس و فشار زمانی به واسطه عقب نشینی ذهنی میانجیگری معنی داری وجود دارد. نتایج: حاکی است راهبرد مقابله برنامه ریزی شده ذهنی با تمرکز به صفات شخصیتی دانشجویان منجر به کاهش استرس می شود. اما عقب نشینی ذهنی منجر به افزایش استرس و فشار زمانی می شود، این مطالعه بر اهمیت توسعه راهبردهای مقابله ای که می تواند به عنوان سر مشقی موثر در یادگیری یا استرس تحصیلی در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

شخصیت ، راهبرد های مقابله ای ، استرس ، ورود به دانشگاه