بررسی رابطه تاب آوری و گرایش و تفکر انتقادی با کیفیت زندگی و خود کارآمدی شخصی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان نجف آباد سال تحصیلی 95-94

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه با یادآوری و گرایش و تفکر انتقادی و کیفیت زندگی و خود کارآمدی شخصی انجام شد جامعه آماری را دانش آموزان دختر دوره دوم دبیرستان های نجف آباد در سال تحصیلی 95 - 94 تشکیل می دادند و نمونه شامل 341 دانش آموز بود که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش و هفت پرسش نامه خود کارآمدی (شرر و مادوکس 1982) کیفیت زدگی (سازمان جهانی بهداشت 1998) گرایش به تفکر انتقادی (ریکتس 2003) تاب اوری کانرودیویدسون 2003) بود که توسط دانش آموزانی که از سه دبیرستان دخترانه نجف آباد به صورت قرعه کشی به عنوان نمونه انتخاب شده بودند تکمیل گردید. داده ها حاصل از طریق همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد بررسی قرار گرفت. نتایج رگرسیون نشان داد که معنی داری در فرضیه ها به ترتیب (چپ به راست) p=0/000 و p=0/013 و p= 0/012 و p= 0/0000 و p= 0/027 و p= 0/013 می باشد. معناداری مولفه ها نیز نتایج جالبی ارایه داد که مطالعه و پژوهش و جذاب می نماید. این اطلاعات می تواند با بالا بودن تاب آوری و گرایش به تفکر انتقادی دانش آموزان جهت افزایش کیفیت زندگی و خود کارآمدی شخصی آنان استفاده شود.

کلیدواژه ها:

خود کارآمدی ، کیفیت زندگی ، تفکر انتقادی ، تاب آوری