بینامتنیت قصائذ ادیب الممالک با آیات قرآن

وامگیری از قرآن جزء مهمترین منابع رجوع شاعران است . اهل قلم در استفاده از این مرجع منویات متنوعی دارند. برخی جهت نامور شدن در حیطه ی کاری خویش برخی جهت استشفاع و بهره مندی از نعمات دنیوی و اخروی جهت بارور نمودن فحوای شعر و نفوذ کلام خویش در مخاطب به این منبع روی آورده اند. یکی از این ادبیات ادیب الممالک فراهانی است. وی به خاطره احاطه بر ادبیات فارسی و عربی و آشنایی با قرآن به چند شیوه در قصائد خود از آیات استفاده نموده است. گاه برای اثبات سخن خود به آیه ای مشهور اشاره میکند. بی آنکه صریحا متذکر استفاده ی خود باشد. گاه آیه ای را به صورت تضمین در شعر خود درج نموده و گاهی با گرفتن واژگانی از قرآن با خارج ساختن آن عبارت از وزن اصلی خود برای هماهنگی وزن شعر خویش بهره برده است.