مدیریت دانش و یادگیری سازمانی

در طول قرنها، دانشمندان، فلاسفه و عوام هوشمند در مورد خلق، دستیابی و ارتباط با دانش و بهبود بکارگیری مجدد دانش نگران بوده اند. با این حال تنها 15 - 20 سال است که رشته ای متمایز به نام مدیریت دانش مطرح شده است. مدیریت دانش بر این فرض استوار است که فقط انسانها قادرند از پتانسیل هایبالقوه مغزشان به طور کامل بهره برداری کنند. سازمانها عموما به طور کامل قادر به بکارگیری دانشی که دارا می باشند، نیستند. از طریق مدیریت دانش سازمانهادر تعقیب دستیابی یا خلق دانش سودمند به طور بالقوه هستند و آن را در دسترس کسانی قرار میدهند که بتوانند از آن در مکان و زمان مناسب برای دستیابی به حداکثر اثربخشی و افزایش عملکرد سازمانی استفاده نمایند. عموما بر این باورند که اگر یک سازمان بتواند بکارگیری دانش اثربخش خود را در حد جزییافزایش دهد منافع زیادی نصیب آن خواهد شد. یادگیری سازمانی مکمل مدیریت دانش است. دیدگاه اولیه در مورد یادگیری سازمانی این بود: کدگذاریاتفاقات گذشته به صورت یکنواخت که راهنمای رفتار باشند . بنابراین یادگیری سازمانی در چیزی که از تاروپود سازمان آموخته می شود تعبیه شده است. این مطالعه به صورت کتابخانه ای و با مراجع به کتب و مقالات موجود انجام گرفته است. هدف از انجام تحقیق بررسی مبانی نظری مدیریت دانش و یادگیری سازمانی می باشد

کلیدواژه ها:

مدیریت ، مدیریت دانش ، یادگیری سازمانی