دیبا و ترسیم تصویری زیبا از شهر ایرانی در شهرک شوشترنو

شهرک شوشترنو یکی از نمونه های موفق در شهرسازی ایران بشمار می رود ، که توسط کامران دیبا طباطبایی در شمال شهر شوشتر برای جمعیتی در حدود 30 هزار نفر طراحی گردید. کار طراحی وسپس ساخت این شهرک از سال 1352 آغاز گردید ، که با رفتن دیبا از ایران و تحولات انقلاب کار ساخت این مجموعه در سال 1357 متوقف گردید و پس از آن نیز با شروع جنگ تحمیلی و حضور اقشار مختلف که بخش زیادی از آنها را جنگ زدگان تشکیل می دادند ، فضای اجتماعی شهرک نتوانست به خوبی سامان یابد و به همراه بافت کالبدی میزبان خوبی برای ساکنان خود باشد. البته در دهه های اخیر تلاش هایی در راستای توسعه شهرک با اقتباس از طرح های اولیه آن صورت پذیرفته است ولی اختلاف زمان ساخت بین بخش های مختلف شهرک ، حضور عناصر بزرگ مقیاس مانند دانشگاه در مجموعه ، تغییرات کالبدی نامناسب اهالی در فضاهای زیستی ، ناهماهنگی بین نماهای جدید و نماهای نوسازی شده ، بی توجهی به فضای سبز مجموعه و ازهمه مهمتر نامناسب بودن بافت اجتماعی شهرک،مانع از این شده است تا مجموعه ی ارزشمند شوشترنو بتواند به حداکثر کارایی خود دست یابد. در این جستار تلاش شده است تا پس از معرفی معمار شهرک شوشتر نو و فعالیت های معماری و شهرسازی وی ، نگاهی اجمالی داشته باشیم به ظهور و چهار دهه حیات ارزشمند شهرک شوشترنو.

کلیدواژه ها:

شهرک شوشترنو ، کامران دیبا ، الگوی معماری ایرانی ، معماری انسانی ، منطقه گرایی