مروری بر روشهای اندازه گیری جمع شدگی خودزا

پیشرفتهای اخیر در علم بتن شناسی و تکنولوژی بتن منجر به تولید بتن توانمند، پرمقاومت و خودمتراکم شده است .آنچه این نوع بتن ها را از بتن معمولی متمایز می سازد، استفاده از آب کمتر و مواد سیمانی بیشتر (معمولا شامل دوده سیلیس) بههمراه فوق روان کننده است. مشکلی که در برخی از این سازه ها، علیرغم انجام عمل آوری خارجی، مشاهده شد ه است، ترک خوردن بتن جوان می باشد. جمع شدگی خودزا ناشی از خود خشک شدگی، که مقدار آن در بتن معمولی ناچیز می باشد و از آن صرف نظر می شود، در بتن های دارای نسبت آب به سیمان کمتر از 0/42به طور قابل ملاحظه رشد می کند و ترک خوردن زود هنگام و کاهش دوام را در پی دارد. لذا اندازه گیری جمع شدگی خودزا جهت شناخت رف تار بتن های توانمند و پیش بینی تمهیدات لازم برای کاهش آن حائز اهمیت می باشد. مرور ادبیات فنی مربوط به جمع شدگی خودزا حاکی از تنوع روشهای مورداستفاده برای اندازه گیری این جمع شدگی می باشد. اختلاف بین نتایج حاصل بسیار گسترده است به طوریکه مقایسه آنها با یکدیگر جهت دستیابی به یک تحلیل منسجم دشوار یا غیر ممکن به نظر میرسد. در این نوشتار ضمن مرور برخی از روشهای مورد استفاده توسط محققین، یک سیستم جدید برای اندازه گیری جمع شدگی خودزا معرفی میشود