مقایسه روش ضرایب لنگر خمشی، روش خطوط تسلیم و روش نوآری درطراحی دال های بتن آرمه

در آئین نامه ها و کتب مختلف روش هایی برای طراحی دال های بتن آرمه ارائه شده است که هر یک تحت شرایط خاصی قابل استفاده می باشند. برای طراحی نوعی از دال که شرایط طراحی دو یا چند روش خاص را دارد، یافتن روشی که علاوه بر تأمین ضوابط ایمنی و بهره برداری، به اقتصادی تر شدن طرح نیز کمک می کند می تواند مورد توجه قرار گیرد. از میان روش های گوناگون، روش ضرایب لنگر خمشی، روش خطوط تسیلیم و روش نواری از روش های ذکر شده در آئین نامه های طراحی برای طراحی دال ها می باشند که مقایسه بین این روش ها از جنبه های گوناگون همواره مد نظر یوده است. دراین مقاله یک دال 3 دهانه در 3 دهانه ای را که هر پانل آن در چهار طرف بر روی تیر قرار دارد را انتخاب نموده و سپس طول دهانه (شرقی غربی) در دال به گونه ی تغییر داده می شود که نسبت عرض به طول دهانه در همه پانل ها برابر 0/5، 0/6، 0/7، 0/8، 0/9 و 1 باشد. دال های انتخابی شرایط استفاده از 3 روش مذکور را دارند. در تحلیل دال ها برای هر یک از نسبت های قید شده ابعاد تیر و ستون یکسان می باشد با توجه به ابعاد دال، تیر، ستون و روش طراحی ضخامت دال بدست آمد و سپس دال ها براساس آئین نامه بتن ایران طراحی شده که نتایج نشان می دهد که در روش های طراحی دال ها به ترتیب روش خطوط تسلیم، روش نواری و روش ضرایب لنگر خمشی به لحاظ اقتصادی آرماتور کمتری مورد نیاز است همچنینی مقدار بتن مورد نیاز در روش خطوط تسلیم و روش نواری یکسان و کمتر از روش ضرایب لنگر خمشی است.

کلیدواژه ها:

دال های بتن آرمه ، لنگرهای طراحی دال ، روش خطوط تسلیم ، روش نوآوری ، روش ضرایب لنگر خمشی