بررسی محدودیت ارتفاعی سازه های بتنی در حوزه نزدیک گسل شمال تبریز (A)

زلزله های حوزه نزدیک دارای ویژگی های مشخصی هستند که آنها را از زمین لرزه های حوزه دور متمایز می کند. زمین لرزه های حوزه نزدیک دارای شتاب بالاتر و محتوی فرکانسی محدودتری در مقادیر فرکانسی بالاتر نسبت به زمین لرزه های حوزه دور می باشند. شتاب نگاشت های این زلزله ها، خصوصاً زمانی که تحت اثر جهت پذیری پیش رونده قرارمی گیرند، دارای پالس های پریود بلند با دامنه های قوی می باشند که اکثرًا در ابتدای رکورد زلزله دیده می شود. به این ترتیب به نظر می رسد سازه ها در حوزه نزدیک به گسل دارای محدودیت های ساخت بیشتری نسبت به حوزه دور از گسل باشند. محدودیت ارتفاعی یکی از این محدودیتها است. در این مقاله به مدلسازی سازه های بتنی با سیستم قاب خمشی متوسط در طبقات مختلف و طراحی این سازه ها با روش استاتیکی معادل در نرم افزار SAP2000 پرداخته شده است. این سازه ها با اعمال شتابنگاشتهای مصنوعی حوزه نزدیک گسل شمال تبریز مورد بررسی قرار گرفته اند. با مقایسه تغییر مکانها در طبقات مختلف و برشهای پایه بدست آمده در این سازه ها بر اساس شرایطی می توان محدودیتهایی از نظر ارتفاع برای سازه های حوزه نزدیک گسل اعمال کرد.

کلیدواژه ها:

محدودیت ارتفاعی ، شتابنگاشت ، حوزه نزدیک گسل ، سازه های بتنی