بررسی نشست خمیری در رویه های بتنی حاوی افزودنی های معدنی و ارتباط آن با میزان آب انداختگی سطح بتن

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 461

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCCICI07_074

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1397

چکیده مقاله:

در لحظات اولیه پس از جایدهی بتن در قالب به دلیل تفاوت در جرم حجمی اجزاء بتن، سنگدانه ها و اجسام جامد به سمت پایینحرکت کرده و آب داخل بتن به سمت بالا حرکت می کند. در صورتی که قیدی مانند میلگرد در داخل بتن مانع این نشست شود ازآن به عنوان نشست خمیری مقید نام برده شده و به دلیل ایجاد تنش ناشی از قید احتمال ترک خوردگی بتن وجود دارد. در اینتحقیق به بررسی نشست خمیری و آب انداختگی بتن های خودتراکم و معمولی با ترکیبات مختلف شامل متاکایولین و میکروسیلیسپرداخته شده است. بتن ها پس از مخلوط شدن در قالبی که به منظور اندازه گیری نشست تعبیه گردیده، ریخته می شوند و در اتاقکتبخیر با دما و رطوبت و سرعت باد ثابت قرار داده می شود، همچنین میزان آب انداختگی براساس ASTM C232 مورد ارزیابی قرار می گیرد نتایج نشان می دهد میزان نشست در بتن معمولی بدون مواد افزودنی معدنی 60 درصد بیش از بتن خوتراکم می باشد،همچنین استفاده از متاکایولین در بتن خودتراکم تاثیر چشمگیری بر کاهش نشست نسبت به بتن خودتراکم بدون افزودنی ایجادنکرده است البته استفاده. از میکروسیلیس تاثیر 15 درصدی را در کاهش حداکثر نشست نسبت به بتن خودتراکم بدون افزودنی ایجادنمود که دلیل آن را می توان در سطح مخصوص بسیار بالای میکروسیلیس و کاهش آب انداختگی مشاهده نمود. همچنین با بررسیداده های نشست و آب انداختگی، ارتباط مستقیمی بین این دو پارامتر در بتن های معمولی دیده شد.

نویسندگان

پرویز قدوسی

دانشیاردانشکده مهندسی عمران ،دانشگاه علم و صنعت ایران

علی اکبر شیرزادی جاوید

دکترای عمران- مهندسی و مدیریت ساخت، مدرس دانشگاه علم و صنعت ایران

مازیار زرعی چیان

دانشجوی کارشناسی ارشد عمران مهندسی و مدیریت ساخت ، دانشگاه علم و صنعت ایران

محمدعلی ارجمندی نژاد

دانشجوی کارشناسی ارشد عمران مهندسی و مدیریت ساخت ، دانشگاه علم و صنعت ایران