بررسی آئین نامه ASCE/COPRI 61-14 جهت طراحی لرزه ای اسکله های شمع و عرشه

امروزه اقتصاد بسیاری از کشورها از جمله کشور ایران به حمل و نقل های دریایی وابسته شده بطوری که شاهد افزایش ساخت سازه های ساحلی به عنوان محل پهلوگیری شناورهای تجاری و نظامی و نیز به عنوان سازه های نگهدارنده تاسیسات حمل بار هستیم. لذا در سال های اخیر مطالعات بسیاری در زمینه طراحی اسکله ها توسط کشورهای مختلف انجام گرفته که در نهایت روش طراحی براساس عملکرد به عنوان روشی با قابلیت اطمینان بسیار بالا جهت طراحی این سازه ها توسعه داده شده است. با توجه به اینکه کشور ایران نیز از نظر لرزه خیزی در منطقه فعال جهان قرار دارد و به گواهی اطلاعات مستند علمی و مشاهدات قرن بیستم از خطرپذیرترین مناطق جهان در اثر زمین لرزه های پرقدرت محسوب می شود، به همین دلیل روش طراحی براساس عملکرد در سال های اخیر توسط بسیاری از پژوهشگران جهت افزایش قابلیت اطمینان طرح سازه های ساختمانی در مقابل بارهای لرزه ای توسعه داده شده و جای خالی استفاده از این روش در طراحی سازه های حجیم و گران قیمتی مانند اسکله های شمع و عرشه دیده می شود. اهمیت این موضوع از این جهت است که هزینههای ساخت و نگهداری اسکله های شمع و عرشه به عنوان قسمت اصلی بنادر بسیار بالا بوده و وقوع آسیب های کنترل نشده در این سازه ها در هنگام زلزله می تواند منجر به صرف هزینه های بسیار زیادی شود. لذا در این مطالعه به معرفی و بررسی آئین نامه ASCE/COPRI61-14 جهت طراحی لرزه ای اسکله های شمع و عرشه به همراه تمرکز بر روش طراحی براساس عملکرد پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

اسکله شمع و عرشه ، طراحی لرزه ای ، قابلیت اطمینان ، آسیب