جایگاه هویت شیعی در معماری عصر صفوی

عصر صفویه دوره اوج تفکر شیعی است. اعتقادات و هویت شیعی در آثار هنری این دوره جلوه خاصی دارد، که بیشتر آن ها در اصفهان به عنوانپایتخت دولت صفوی دیده می شود. اما مفاهیم و مضامین این هنر با توجه به شرایط حاکم در آن دوره تاریخی به صورت رمت ی و کنایه ای بیانشده است. این مقاله با هدف بررسی جایگاه هویت شیعی و چگونگی تجلی آن در معماری عصر صفوی تدوین شده استت. پهوهد در نگاری اینمقاله تاریخی و توصیفی تحلیلی است، و گرد آوری اطلاعات به روی کتابخانه ای و میدانی انجام شده است. از بررسی در معماری عصر صفوی به -این نتیجه می رسیم که هنرمندان ایرانی و شیعه مذهب سعی داشتند اندیشه، تفکر و عناصر شیعی، ارادت به خانتدان پیامبر (ص) ائمه اطهار ومخصوصاً شخص علی بن ابیطالب (ع) را که در حوزه تفکر شیعی بود، در هنر و آثار هنری خود منعکس کنند. به تناسب نوع حکومت های اسلامی،اعم از شیعی و غیر شیعی، محدودیت ها و امکانات آنان در دوره های گوناگون، کمیت و کیفیت شیوه نماید هنری آن ها افت اید و کتاهد داشتهاست و نمود هایی از تفکرات شیعی را به عنوان مذهب رسمی، همچون آیات قرآنی نظیر آیه الکرسی و احادیث قدسی و نروی و ... را در نگاره ها وکیره های معماری شاهد هستیم.

کلیدواژه ها:

هویت شیعی ، معماری شیعی ، معماری ایرانی اسلامی ، دوره صفویه ، معماری اصفهان