اثر سامانه های زهکشی برگسیل گاز متان در شالیزارها

افزایش غلظت گازهای گلخانه ای مانند دی اکسید کربن، متان، و اکسیدهای ازت، در اثر دستگاری های گسترده انسانی در بوم سامانه های زیستی و مصرف بی رویه سوختهای سنگواره ای سبب گیرافتادن انرژی تابش طول موجهای بلند زمینی در نیوار زمین است این فرایند افزایش میانگین دمای زمین و درنتیجه گرمایش جهانی و تغییرات اقلیمی را به همراه داشته است گاز متان در اثر فرایندهای صنعتی و واکنشهای بی هوازی زیستی در زیست سپهر تولید می شود اثر گلخانه ای این گاز نسبت به دی اکسید کربن 20 تا 30 برابر می باشد سرچشمه عمده گسیل این گاز تا 70% به نیوار زمین توسط انسان با انجام عملیات کشاورزی دفع فاضلاب سوزاندن زیست توده و فرایندهای بی هوازی مانداب ها و شالیزارها می باشد در محیط شالیزار که به دلیل غرقاب بودن اکسیژنی وجود ندارد تجزیه مواد الی منجر به تولید متان می شود بنابراین هدف این پژوهش یافتن راهکارهای عملی برای کاهش گسیل گاز متان است دراین پژوهش اثر اجرای طرحهای تجهیز، نوسازی و یکپارچه سازی زمینهای شالیزاری برکاهش گسیل گاز متان بررسی می شود. در پژوهشهای همانند این طرح ایجاد زهکش زیرزمینی در خاکهای شالیزارهای ماندابی تا 40% سبب کاهش گسیل گاز متان شدها ست.

کلیدواژه ها:

زیست محیط ، گرمایش جهانی ، زهکشی ، شالیزار ، گازهای گلخانه ای ، متان ، برنج ، کشاورزی پایدار